Nelson Piquet urodził się 17 sierpnia 1952 roku w Rio de Janeiro. Jego ojciec był ówczesnym ministrem zdrowia, więc postanowił używać nazwiska panieńskiego matki, aby nie być w uprzywilejowanej pozycji. W wieku 14 lat zaczął brać udział w zawodach kartingowych, w latach 1971 i 1972 był mistrzem Brazylii.
W 1976 roku został mistrzem brazylijskiej Formuły Super Vee, już dwa lata później triumfował w brytyjskiej edycji Formuły 3. W tym samym sezonie zadebiutował w Formule 1 w barwach zespołu Ensign-Ford podczas Grand Prix Niemiec na torze Hockenheimring. W kolejnych czterech wyścigach wystąpił gościnnie w barwach zespołu McLaren-Ford, co było nagrodą za zwycięstwo w British F3. Na ostatni wyścig sezonu w Montrealu został zaangażowany przez zespół Brabham. W żadnym z wyścigów sezonu 1978 nie udało mu się zdobyć punktów. W roku 1979 pozostał w Brabhamie, jednak samochód był bardzo zawodny i zajął dopiero 16. miejsce z dorobkiem trzech punktów.
Sezon 1980 był dużo bardziej udany, sześciokrotnie stawał na podium, w tym trzykrotnie na najwyższym jego stopniu. Zakończył rywalizację na drugim miejscu z trzynastoma punktami straty do Alana Jonesa w Williamsie. W kolejnym sezonie bilans podiów był identyczny jak rok wcześniej, jednak tym razem sięgnął on po tytuł mistrzowski wyprzedzając o punkt Carlosa Reutemanna w Williamsie. 1982 rok team postanowił przeznaczyć na rewolucję polegającą na zmianie dostawcy silników z Forda na BMW. Pojazd, jak często w takich sytuacjach był bardzo awaryjny, przez co Piquet zakończył sezon na 11. miejscu z dorobkiem 20 punktów.
Kolejny sezon był bardziej owocny dla zespołu Berniego Ecclestone'a. Brazylijczyk wygrał trzy wyścigi i po zaciętej walce pokonał Alaina Prosta z Renault dwoma punktami. Piquet do końca nie mógł być pewny zwycięstwa, ponieważ przed ostatnim wyścigiem w klasyfikacji prowadził Francuz z przewagą dwóch punktów, jednak z powodu awarii turbo musiał się wycofać z rywalizacji i po tytuł sięgnął kierowca Brabhama.
Lata 1984 i 1985 były zdominowane przez McLarena i Piquet kończył zmagania kolejno na piątym i ósmym miejscu. Samochód był dużym rozczarowaniem i w wyniku tego przed sezonem 1986 podpisał kontakt z Williamsem. Brytyjski zespół okazał się dysponować bardzo dobrym samochodem i jako jedyny w stawce był w stanie dorównać McLarenowi. Piquet zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, wygrywając czterokrotnie. Wyprzedzili go tylko Prost w McLarenie i jego zespołowy kolega Nigel Mansell. Za kulisami mówiło się o konflikcie zespołowych partnerów. Mansell był wściekły z powodu straty pozycji lidera zespołu, ale Frank Williams nie pozwolił, żeby wewnętrzne problemy miały odbicie w wynikach.
Sezon 1987 okazał się być najlepszym w karierze - wygrał trzy wyścigi i oprócz tego ośmiokrotnie stawał na podium. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej z przewagą dwunastu punktów nad zespołowym kolegą. Po tym sukcesie niespodziewanie postanowił odejść do Lotusa. W 1988 roku stanął trzy razy na podium co dało mu 6. miejsce w klasyfikacji, 1989 rok był dużo gorszy dla niego. Zajął 8 miejsce, nie stając na podium ani razu. Po tym sezonie odszedł do Benettona.
W roku 1990 zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej za kierowcami McLarena - Prostem i Senną - którzy byli poza zasięgiem reszty stawki. Sezon 1991 był ostatnim w karierze Piqueta. Zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej wygrywając wyścig o Grand Prix Kanady, było to ostatnie zwycięstwo 3-krotnego mistrza świata.
Nelson Piquet wystąpił w 205 Grand Prix Formuły 1, wygrał 23 z nich, 20 razy był drugi, a 17 razy zajął miejsce trzecie. 24 razy wygrał kwalifikacje i 22 razy osiągnął najlepszy czas wyścigu. Za ciekawostkę można uznać fakt, że jego syn Nelson Piquet Jr. startował w F1 w latach 2008-2009, jednak nie miał tyle talentu, co ojciec i nie odniósł żadnych sukcesów.
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
