Triumf Harp Motorsport w African 6 Hours

Zespół Harp Motorsport startujący w prototypie Juno SS3 wygrał 6-godzinny wyścig na torze Phakisa Speedway. W rywalizacji nie pojawiły się prototypy Pilbeam.

Debiut ekipy Pilbeam miał być głównym wydarzeniem tegorocznej, drugiej odsłony reaktywowanego wyścigu długodystansowego w RPA – niestey, problemy techniczne nowego prototypu skłoniły ekipę Ecurie Zoo do wycofania się z rywalizacji jeszcze przed kwalifikacjami. Oznaczało to, że w wyścigu nie będzie uczestniczył nie tylko nowy Pilbeam MP100 – ale również starszy MP98, czyli zwycięzca ubiegłorocznego starcia na Phakisa Speedway. W takim wypadku, najwięcej oczu zwróconych było w stronę drugiego na mecie w roku 2013 zespołu Harp Motorsport – i zgodnie z oczekiwaniami, właśnie on zwyciężył tegoroczną batalię.

Nawet bez prototypów Pilbeam, Harp miał w tym roku niełatwe zadanie – na torze pojawiło się mianowicie sporo nieobliczalnych prototypów Shelby Can-Am. 3.5-litrowe bestie, swoją moc pokazały już w pierwszym z trzech treningów, zajmując cztery czołowe lokaty – ekipa Harp pojawiła się jednak tylko w sesji drugiej, okazując się wtedy o sekundę lepsza. W dodatku, grupę pojazdów Can-Am przebiło wtedy także Porsche 911 GT3 Cup (997) ekipy Porsche South Africa – lecz według tego zespołu, rezultaty z piątku były za słabe, toteż na kwalifikacje i wyścig, awaryjnie wystawili starsze, aczkolwiek mocniejsze Porsche 911 GT2 (993). Zmiana ta przyniosła im piątą pozycję na starcie – Harp natomiast, a konkretnie reprezentujący go Nick Adcock, był już wtedy nie do pobicia, zdobywając pole position z czasem o 3 sekundy lepszym od czołowego prototypu Can-Am.

Rozpoczęty o godzinie 14:00 czasu miejscowego wyścig, początkowo znów przypomniał o załodze Porsche South Africa. Rozpoczynający wyścig Toby Venter, już na pierwszym okrążeniu wyszedł na prowadzenie, a potem wypracował całkiem sporą przewagę – niestety, w drugiej godzinie wyścigu, pękł pasek klinowy napędzający wentylator chłodnicy powietrza. Samochód musiał ostrożnie zjechać do boksów, ażeby nie przegrzać silnika – lecz mimo starań, zaledwie 80 minut po starcie, jedni z głównych faworytów musieli się wycofać.

Jeszcze w czasie pierwszych pit-stopów doszło natomiast do innego incydentu – w boksach zapalił się Viper ekipy Vall Fluid Systems, w którym na rozpalone tarcze hamulcowe kapało paliwo, wywołując płomień. Nikomu nic się nie stało – jednak i ten samochód, całkiem nieźle radzący sobie we wcześniejszych sesjach, musiał się wycofać. Niedługo po Porsche, z wyścigu musiała za to wycofać się załoga Liquid-Moly Hollard – w jednym z faworyzowanych prototypów Can-Am, trzecim pojeździe na starcie, awarii uległa pompa paliwa.

Od zjazdu do boksów Porsche 911 GT2, na czele wyścigu znów był prototyp Juno od Harp – i jak się okazało, prowadzenia tego, załoga nr 69 nie oddała już do samej mety. Już po 3 godzinach, ekipa miała przewagę 4 okrążeń nad prototypem Can-Am nr S12 zespołu Q Nomy – i mogła już spokojnie kontrolować przebieg drugiej części rywalizacji, większą wagę przykładając do wytrzymałości elementów swojego Juno SS3. Trzecim pojazdem, po 3 godzinach był Can-Am nr S03 od Pilot Pens – ten, wskutek problemów spadł jednak na miejsce ósme, najniższy stopień podium oddając załodze nr S04 od Strike 1 Racing.

Na mecie, jeszcze dwie kolejne pozycje zajęły prototypy Can-Am – szóste było nowoczesne (typ 997) Porsche 911 GT3 Cup załogi Bigfoot Express. Okrążenie mniej przejechał najszybszy z pojazdów na bazie Lotusa 7 – Birkin 7 od Team Signkor – a za jeszcze jednym Can-Amem, dziewiąte miejsce zajęło nieco starsze Porsche, 911 GT3 RS (typ 996) nr 2 od Weltevreden Estate. Czołową dziesiątkę zamknął Volkswagen Golf nr 111 od Goldwagen Roodepoort – a z 36 pojazdów obecnych na starcie, do mety dojechało 27, przy czym jeden (Caterham 77 nr 91 od Pure Consulting) nie przejeżdżając wymaganej ilości okrążeń.