Mimo tego, że jego jedyny rywal wygrał wyścig w Zandvoort, drugie miejsce Mike'a Rockenfellera wystarczyło, by zdobyć tytuł mistrza serii DTM 2013.
Rockenfeller popisał się świetnym startem, jednak równie dobrze ruszył Augusto Farfus, który objął prowadzenie przed Marco Wittmannem, który utrzymał za sobą Rockenfellera przez kilka zakrętów, pozwalając Brazylijczykowi odjechać na dwie sekundy.
Rywale w walce o tytuł wystartowali na miękkich oponach. Znakomite tempo Farfusa pozwoliło mu utrzymać się na czele mimo tego, że ten zjechał po twarde opony po 15 okrążeniach, a Farfus dwa kółka wcześniej. Brazylijczyk nie popełniał dalej błędów i regularnie odjeżdżał od lidera klasyfikacji, by odnieść swoje trzecie zwycięstwo w tym sezonie.
Timo Scheider był trzeci, stając na podium pierwszy raz od Lausitzring 2011, wjeżdżając na metę przed Mattiasem Ekströmem, który po zmianie na miękkie opony podczas drugiego postoju przebił się z 11. pozycji. Pomógł mu w tym krótki okres samochodu bezpieczeństwa po kolizji Dirka Wernera i Jamiego Greena, po której BMW zostało zakopane w żwirowym poboczu w zakręcie Luyendijkbocht na 5 okrążeń przed metą.
Marco Wittmann po starcie z pole position przyjechał piąty, przed Adrienem Tambey, Joeyem Handem, Filipem Albuquerquem, Garym Paffetem i Miguelem Moliną, który zamknął pierwszą dziesiątkę.
| 1 |  |
Augusto Farfus |  |
44 okr. |
| 2 |  |
Mike Rockenfeller |  |
+ 1,603 |
| 3 | |
Timo Scheider | |
+ 2,149 |
| 4 |  |
Mattias Ekström | |
+ 3,383 |
| 5 | |
Marco Wittmann | |
+ 3,652 |
| 6 |  |
Adrien Tambay | |
+ 3,834 |
| 7 |  |
Joey Hand | |
+ 4,444 |
| 8 |  |
Filipe Albuquerque | |
+ 5,060 |
| 9 |  |
Gary Paffet |  |
+ 6,795 |
| 10 |  |
Miguel Molina | |
+ 7,023 |
Źródło: TouringCarTimes.com
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
