Ott Tänak z M-Sportu odniósł przekonujące zwycięstwo w Rajdzie Chile, drugie w tym sezonie dla zespołu. Pechowo zmagania ukończył Kajetan Kajetanowicz, którego jego samochód w końcówce po przebiciu obu opon doznał uszkodzenia zawieszenia.
Tänak był w stanie jechać jednocześnie szybko i dobrze dbać o opony Michelin. Wygrał on siedem z 16 trudnych szutrowych odcinków specjalnych, kończąc rajd z przewagą 42,1 sekundy nad Thierrym Neuville'em z Hyundaia, który zdobył drugie miejsce na ostatnich etapach po dramacie zespołowego kolegi, Teemu Suninena.
Tänak objął prowadzenie już w piątek po wygraniu pierwszego oesu, jednak na OS2 spadł na chwilę na trzecie miejsce z powodu obrócenia się, co kosztowało go kilka sekund. Miał też problemy z układem hybrydowym po twardym lądowaniu po hopie. Estończyk wrócił jednak na pozycję lidera, wygrywając po południu dwóch kolejnych oesów i miał przewagę 4,2 sekundy nad Suninenem. Od tego momentu mistrz świata z 2019 roku już nie oddał pierwszego miejsca.
Kluczem do zwycięstwa była decyzja o strategii dotyczącej opon. Przed sobotą założył od cztery twarde opony Pirelli na bardziej wymagającą szutrową nawierzchnię. Na sześciu próbach tego dnia, Tänak uzyskał najlepszy czas na czterech z nich, jednocześnie umiejętnie zarządzając ogumieniem. Jego przewaga wzrosła do 58,3 sekundy, z czego około 40 sekund zdobył na dziewiątym etapie, najdłuższym rajdu o długości 28,72 km.
Tänak był jedynym kierowcą z czterema twardymi oponami. Rywale z Hyundaia postawili na mieszankę twardego i miękkiego ogumienia, a trójka kierowców Toyoty – Elfyn Evans, Kalle Rovanperä i Takamoto Katsuta – musiała toczyć się na miękkich oponach, podejmując całkowicie błędną decyzję.
W niedzielę Tanakowi została spokojna jazda, dzięki czemu odniósł pierwsze od lutego zwycięstwo, kiedy triumfował w zimowym Rajdzie Szwecji.
Po tym, jak Toyota odpadła całkowicie z walki o zwycięstwo, Hyundai skorzystał na tym. Suninen i Neuville mieli rozegrać między sobą pozostałe pozycje na podium. Za nimi jechał Elfyn Evans, który nadrabiał straty.
Suninen, startujący dopiero po raz trzeci w hybrydowym samochodzie, zrobił wrażenie i był nawet chwilowym liderem na OS4. W sobotni poranek na mieszance opon twardych/miękkich okazał się najbliższym rywalem Tänaka, plasując się na drugim miejscu.
Zaczął on jednak tracić czas względem Neuville’a, a różnica między duetem Hyundaia przed niedzielą wynosiła 13,9 sekundy. Neuville naciskał ostatniego dnia i był najszybszy na pierwszych dwóch odcinkach specjalnych dnia.
Belg awansował na drugie miejsce po tym, gdy Suninen uderzył w pniak drzewa i uszkodził przednie zawieszenie na OS15. Suninen nie był w stanie kontynuować jazdy, co pozwoliło awansować Evansowi na najniższy stopień podium.
W kwestii mistrzostw trzecia lokata Evansa była ważna, ponieważ ukończył on rywalizację przed Rovanperą, który stanął przed pierwszą możliwością zgarnięcia drugiego z rzędu tytułu rajdowego mistrza świata, choć szansa była naprawdę niewielka.
Na niekorzyść Rovanpery przemawiała pozycja startowa w piątek, co miało bardziej niż zwykle niekorzystny wpływ na jego tempo. Dodatkowo miękkie opony w sobotę dodatkowo utrudniły szansę na walkę o podium. Ostatecznie zajął czwarte miejsce, choć za Power Stage zgarnął maksymalną liczbę pięciu dodatkowych punktów.
Na dwa rajdy przed końcem jego przewaga nad Evansem w klasyfikacji kierowców spadła do 31 punktów.
Takamoto Katsuta z Toyoty zaliczył solidny występ, kończąc zawody na piątym miejscu, a jego punkty pomogły Toyocie zapewnić trzecie z rzędu mistrzostwo producentów.
W WRC 2 Oliver Solberg zaliczył pełen przygód rajd, zajmując szóste miejsce i zdobywając zwycięstwo w klasie WRC2 Gusem Greensmithem, zespołowym kolegą z Toksportu WRT.
Pechowo rajd zakończyła polska załoga Kajetan Kajetanowicz/Maciej Szczepaniak. Przed niedzielą zajmowali oni piąte miejsce w WRC2, jednak na pierwszym niedzielnym oesie w Skodzie doszło do podwójnego przebicia opony i etap udało się pokonać na trzech kołach. Niestety, tej sytuacji nie zniosło zawieszenie.
Przedostatni tegoroczny rajd będzie specyficzny. Asfaltowy Rajd Europy Centralnej zostanie rozegrany w dniach 26-29 października na terenie trzech krajów: Niemiec, Austrii i Czech.
P | Nr | Załoga | Zespół | Rezultat | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 8 | Ott Tänak Martin Järveoja | M-Sport Ford WRT | 3:06:38,1 | |||
2 | 11 | Thierry Neuville Martijn Wydaeghe | Hyundai Shell Mobis WRT | + 42,1 | |||
3 | 33 | Elfyn Evans Scott Martin | Toyota Gazoo Racing WRT | + 1:06,9 | |||
4 | 69 | Kalle Rovanperä Jonne Halttunen | Toyota Gazoo Racing WRT | + 2:11,0 | |||
5 | 18 | Takamoto Katsuta Aaron Johnston | Toyota Gazoo Racing WRT NG | + 4:41,5 | |||
6 | 22 | Oliver Solberg Elliott Edmondson | Oliver Solberg | + 8:18,5 | |||
7 | 23 | Gus Greensmith Jonas Andersson | Toksport WRT | + 8:44,3 | |||
8 | 21 | Sami Pajari Emi Mälkönen | Toksport WRT 2 | + 9:20,6 | |||
9 | 20 | Yohan Rossel Arnaud Dunand | PH Sport | + 9:53,9 | |||
10 | 26 | Nikołaj Gryazin Konstantin Aleksandrow | Toksport WRT 2 | + 10:08,2 |
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.