Toyota pokonuje Porsche w domowym wyścigu, Kubica wygrywa w LMP2

Kamui Kobayashi, Mike Conway i José María López odnieśli zwycięstwo w wyścigu 6 godzin Fuji – przedostatniej rundzie sezonu 2023 Długodystansowych Mistrzostw Świata FIA WEC. Toyota musiała mocno zapracować na dublet, walcząc z Porsche i Ferrari.

Odważnym startem popisał się Laurens Vanthoor, który zaatakował obie Toyoty w pierwszym zakręcie i objął prowadzenie. Mike Conway i Sébastien Buemi zostali wypchnięci na zewnętrzną stronę toru, co wykorzystał Miguel Molina w Ferrari #50, awansując z szóstego na drugą lokatę. Conway spadł na trzecie miejsce, a na czwarte wyszedł James Calado w Ferrari #51, który wyprzedził Alexa Lynna w Cadillacu #6.

Gdy jedno Porsche objęło prowadzenie, drugie spadło na sam koniec stawki. Michael Christensen przebił lewą tylną oponę po kontakcie z Calado. Duńczyk pozostał na okrążeniu lidera dzięki wyjazdowi samochodu bezpieczeństwa – ten musiał interweniować po tym, jak Luis Pérez Companc w Ferrari #83 wypadł z toru w pierwszym zakręcie.

Zespół Porsche popełnił jednak błąd i po zmianie koła przy zamkniętej alei serwisowej nie ściągnął swojego kierowcy ponownie przy zielonej fladze, za co załoga #5 otrzymała 3-minutową karę stop&go.

Wyścig został wznowiony po dwóch okrążeniach. Vanthoor odjechał od reszty stawki na restarcie, a Molina natychmiast znalazł się pod presją ze strony Conwaya. Kierowca Ferrari #50 agresywnie bronił się przed Toyotą i przyblokował Brytyjczyka, przez co wyprzedził go Calado w drugim Ferrari. Do swojego zespołowego kolegi następnie dołączył Buemi, po tym jak wyprzedził Lynna w Cadillacu. Na siódme miejsce wyszedł wkrótce António Félix da Costa z Hertz Team Jota, wyprzedzając obu kierowców Peugeota, a jego śladami podążył Harry Tincknell z Proton Competition.

Czołówka zaczęła się rozjeżdżać, a Calado wstrzymywał za sobą dwie Toyoty, zużywając przy tym tylne opony. Po 21 okrążeniach Conway w końcu wyprzedził Kierowcę Ferrari w pierwszym zakręcie. Osiem okrążeń później śladami swojego zespołowego kolegi podążył Buemi.

Conway tymczasem dojechał do jadącego na drugim miejscu Moliny i wyprzedził Ferrari #50 w pierwszym zakręcie na 30. okrążeniu. Tincknell natomiast awansował na siódme miejsce, po tym jak da Costa wyjechał poza tor wyprzedzając prototyp LMP2.

Vanthoor zjechał do boksów jako pierwszy ze stawki hipersamochodów, na koniec 32. okrążenia. Na prowadzenie wyszedł w tym momencie Conway, a cztery okrążenia później na czele znajdowały się już dwie Toyoty – Buemi wyprzedził bowiem Molinę w pierwszym zakręcie.

Calado zjechał do boksów jako drugi na 37. okrążeniu, a w przeciągu kolejnych trzech okrążeń w alei serwisowej zameldowała się cała stawka. Prawie każdy zespół zdecydował się na zmianę opon z lewej strony, poza Hertz Team Jota i Cadillakiem.

Vanthoor powrócił na prowadzenie, a szybszy pit-stop sprawił, że António Félix da Costa wyszedł na trzecie miejsce, rozdzielając obie Toyoty. Portugalczyk nie zdołał jednak długo utrzymać za sobą Buemiego. Lynn w Cadillaku był kolejnym wygranym pierwszej serii pit-stopów, przeskakując przed oba Ferrari.

Molina w #50 popełnił następnie błąd i wypadł z pierwszego zakrętu, co wykorzystał Calado, wychodząc przed swojego kolegę z zespołu. Brytyjczyk następnie dogonił i wyprzedził Lynna, natomiast Molina stracił kolejną lokatę na rzecz Harry’ego Tincknella. Kierowca Proton Competition następnie szybko dogonił i objechał Lynna, a na ich oczach Calado wyprzedził da Costę. Na 54. okrążeniu Molina również wyprzedził Lynna, natomiast da Costa musiał zjechać do alei serwisowej, aby odbyć karę za kolizję z własnym zespołowym kolegą Davidem Heinemeirem-Hanssonem w prototypie LMP2.

Drugą serię pit-stopów również rozpoczął Vanthoor, który pod koniec drugiej godziny oddał prowadzące Porsche #6 w ręce Kévina Estre. Okrążenie później Will Stevens zastąpił da Costę w Hertz Team Jota, a Richard Westbrook zasiadł w Cadillacu. Reszta stawki zatrzymała się już po upływie dwóch godzin. Estre objął wtedy prowadzenie, przed José Maríą Lópezem i Ryō Hirakawą w Toyotach oraz Antonio Giovinazzim i Nicklasem Nielsenem w Ferrari. Problemy w alei serwisowej miał zespół Proton Competition, który musiał wprowadzić swoje Porsche do garażu przez awarię pasów bezpieczeństwa.

Estre od samego początku swojej zmiany miał trudności ze zmianą biegów. Skutecznie utrzymywał jednak za sobą obie Toyoty i dopiero kilka zakrętów przed jego zjazdem do boksów wyprzedził go Hirakawa w #8.

Za kierownicą Porsche zasiadł na ostatnią zmianę André Lotterer, a na kolejnych okrążeniach w Toyotach pojawili się Kamui Kobayashi i Brendon Hartley. Oba japońskie auta po sekwencji pit-stopów znalazły się przed Porsche, co zadecydowało o wynikach wyścigu. Dzięki staraniom Hirakawy, na prowadzeniu znajdował się samochód #8. Hartley nie zdołał jednak dorównać tempa swojemu zmiennikowi i na półtorej godziny do mety wyprzedził go Kobayashi w #7.

W takiej kolejności stawka dojechała już do mety. Kobayashi odjechał od Hartleya na 39 sekund i odniósł zwycięstwo dla załogi #7. Lotterer nie zdołał już ponownie rozdzielić kierowców Toyoty i dojechał na trzeciej pozycji.

Z okrążeniem straty do mety dojechały dwa Ferrari, mając za sobą Porsche od Hertz Team Jota, dwa Peugeoty, Porsche od Proton Competition i Cadillac, który stracił dziesięć okrążeń przez awarię piasty.

W klasie LMP2 zwyciężyli Robert Kubica, Louis Delétraz i Sean Gelael z Team WRT #41. Polski zespół Inter Europol Competition finiszował na dziewiątej pozycji.

Zwycięstwo w klasie GTE Am odnieśli Davide Rigon, Thomas Flohr i Francesco Castellacci.