Ciekawa końcówka również w Kanadzie

Załoga Wayne Taylor Racing wygrała wyścig na kanadyjskim torze w Bowmansville. Podobnie, jak w Europejskiej Serii Le Mans, zwycięzca zapewnił sobie triumf wskutek błędu przeciwnika.

Jedna, może dwie sekundy – tyle zabrakło mechanikom zespołu Action Express Racing, by swój prototyp nr 31 wyprowadzić na tor przed konkurencyjny pojazd Taylorów. Zbyt długie dotankowanie odebrała Dane'owi Cameronowi zwycięstwo – a to było bardzo możliwe, gdyż dzięki wczesnemu, pierwszemu pit-stopowi, załoga nr 31 raz po raz wychodziła na prowadzenie – a przed finałowym zjazdem utrzymywała ponad 30 sekund przewagi nad wiceliderem. Taktyka drugiego pojazdu od Action Express była w praktyce główną ozdobą rywalizacji w Kanadzie – poza nim, w czołówce działo się niewiele, przez większość czasu czołowe załogi pokonując kolejne kilometry z niewielkimi przewagami. Podobnie sytuacja wyglądała w najsłabszej w Bowmansville klasie GTLM – wśród prototypów PC, wiele do czynienia miały natomiast awarie i kary.

Start i pierwsza część wyścigu nie przyniosła większych zmian w czołówce – Ricky Taylor utrzymał prowadzenie przed Christianem Fittipaldim i tylko Scott Pruett spadł za Michaela Valiantego. Dopiero pół godziny po starcie, kibiców nieco zaskoczył wczesny zjazd Erica Currana z załogi nr 31 – zmiana z Danem Cameronem sugerowała jakąś nietypową taktykę drugiej załogi AER. 10 minut później, jadący blisko siebie liderzy przystąpili natomiast do skutecznych ataków – przede wszystkim w postaci przejęcia prowadzenia przez Fittipaldiego. Późniejszą rywalizację przerwała jednak pierwsza neutralizacja – feralnie, w jej okresie zjechał Scott Pruett, wkrótce otrzymując karę 60 sekund postoju za zjazd niezgodny z regulaminem.

W ten sposób, załoga nr 01 praktycznie odpadła z walki o zwycięstwo – na czele pojawił się Cameron, a za nim Oswaldo Negri z Michael Shank Racing przed João Barbosą z AER nr 5, Valiantem i Taylorem. Także i ten układ pozostawał niezmienny aż do zjazdu załogi nr 31 – Cameron pojawił  się w pit-stopach 90 minut po starcie. Tempo prowadzącego Negriego utrzymał wówczas tylko Barbosa, Valiante i Taylor tracąc już 10 sekund – a wciąż daleko był Scott Pruett, jadąc między Deltawingiem a wyszydzaną przez niejednego obserwatora Mazdą.

Nieco ponad godzinę przed końcem wyścigu, kierowcy zjechali na drugi pit-stop – i znów na czele pojawił się Cameron, który jednak musiał jeszcze przynajmniej raz pojawić się w boksach. Jak się okazało, zrobił to dość szybko, bo już 15 minut później – 55 minut oznaczało jednak, że do mety Corvette DP nr 31 dojedzie dosłownie na oparach. 10 minut później, po ostatnich pit-stopach, wiceliderem został Barbosa przed Negrim i Jordanem Taylorem – na piąte miejsce spadł Richard Westbrook, który coraz więcej tracił do czołówki.

Co ciekawe, przewaga Camerona nad Barbosą, z 15 sekund powoli zaczęła się zwiększać – konkurenta ścigał za to Taylor, który na kwadrans przed końcem wyścigu odebrał Negriemu miejsce na podium. I wówczas stała się zaskakująca rzecz – Barbosa zjechał na pit-stop, widocznie mając problemy z oponami – a co więcej, podobną informację otrzymał także Cameron. 9 minut przed końcem, przewaga 33 sekund była na granicy szans na utrzymanie prowadzenia – niestety, zbyt długie dotankowanie sprawiło, że Corvette DP nr 31 wyjechała jednak za Taylorem. Choć Cameronowi udało się dogonić lidera, na wyprzedzenie nie starczyło już czasu – sukcesem był tylko fakt, że załoga nr 31 uplasowała się przed Negrim, który do Taylora tracił 3 sekundy.

W klasie PC, do pierwszych dramatów doszło jeszcze przed startem wyścigu – w poślizg wpadł wówczas Chris Cumming, tracąc drugą pozycję na starcie. Później, pech dotknął także załogi BAR1 nr 16, a przede wszystkim ówczesnego lidera, Jamesa Frencha – 45 minut po starcie, awaria zawieszenia zmusiła go do zjazdu. Wkrótce, awarie, a także kary sprawiły, że przed pojazdami GTLM pozostali tylko Mikhail Goikhberg z JDC/Miller i Colin Braun z CORE Autosports – w tym układzie, owa dwójka pozostała do ostatniej godziny wyścigu. Wówczas zmiennik Kanadyjczyka, Matt McMurry, przegrał rywalizację z Braunem – a wkrótce spadł również za Rengera van der Zandego z Starworks i Seana Rayhalla z BAR1. Niestety, Holendrowi nie było dane wejść na podium – pół godziny przed końcem wyścigu, awaria w jego prototypie wycofała załogę nr 8 z wyścigu – a ostatecznie, za Braunem znaleźli się Rayhall i McMurry.

Podobnie, jak w klasie P, również i w najsłabszej w tym wyścigu klasie GTLM start nie przyniósł zmian – Nick Tandy w Porsche nr 911 utrzymał prowadzenie przed Dirkiem Wernerem i Lucasem Luhrem w dwóch BMW. Czwarty był Pierre Kaffer w Ferrari, natomiast piątego Jana Magnussena w Corvette nr 3 wyprzedził Bryan Sellers w prywatnym Porsche ekipy Team Falken Tire – a pół godziny później, Amerykanin pokonał także Kaffera. Sytuację nieco zmieniły neutralizacje i zjazdy, po których liderem był Pilet przez Wernerem, na trzecie miejsce awansował Giancarlo Fisichella w Ferrari, a John Edwards w BMW nr 24 spadł na piąte – w kolejnych minutach, Edwards wyprzedził jednak Wolfa Henzlera z Porsche nr 17, a w końcu także i Włocha z Ferrari. W praktyce, szansa na zmianę lidera miała miejsce tylko podczas drugich pit-stopów, gdzie Bill Auberlen w BMW nr 25 wyjechał na tor tuż za Nickiem Tandym – najlepiej wypadł jednak Antonio Garcia w Corvette nr 3, który wszedł na miejsce czwarte. To sprawiło, że w końcówce, Hiszpan miał szansę dogonić jedno z BMW – i tak też się stało, niedługo przed końcem wyścigu wyrzucając Auberlena poza podium, a przegrywając tylko z Edwardsem i prowadzącym już do mety Tandym.

P	Nr	Kierowcy			Klasa	Zespół			Rezultat
1	10		Jordan Taylor Ricky Taylor	1	P		Wayne Taylor Racing		128 okr.
2	31		Eric Curran Dane Cameron	2	P		Action Express Racing		+ 0,477
3	60		John Pew Oswaldo Negri Jr	3	P		Michael Shank Racing		+ 4,792
4	90		Richard Westbrook Michael Valiante	4	P		VisitFlorida.com Racing		+ 9,646
5	5		João Barbosa Christian Fittipaldi	5	P		Action Express Racing		+ 20,956
6	01		Scott Pruett Joey Hand	6	P		Chip Ganassi Racing		+ 1 okr.
7	07		Joel Miller Tom Long	7	P		SpeedSource Mazda		+ 2 okr.
8	54		Jon Bennett Colin Braun	1	PC		CORE autosport		+ 3 okr.
9	0		Katherine Legge Memo Rojas	8	P		Claro/TracFone DeltaWing Racing		+ 3 okr.
11	16		John Falb Sean Rayhall	3	PC		BAR1 Motorsports		+ 4 okr.
12	85		Mikhail Goikhberg Matt McMurry	4	PC		JDC/Miller Motorsports		+ 5 okr.
13	911		Patrick Pilet Nick Tandy	1	GTLM		Porsche North America		+ 6 okr.
14	24		John Edwards Lucas Luhr	2	GTLM		BMW Team RLL		+ 6 okr.
15	3		Jan Magnussen Antonío Garcia	3	GTLM		Corvette Racing		+ 6 okr.
16	25		Bill Auberlen Dirk Werner	4	GTLM		BMW Team RLL		+ 6 okr.
17	11		Chris Cumming Bruno Junqueira	5	PC		RSR Racing		+ 6 okr.
18	4		Oliver Gavin Tommy Milner	5	GTLM		Corvette Racing		+ 6 okr.
19	62		Pierre Kaffer Giancarlo Fisichella	6	GTLM		Risi Competizione		+ 6 okr.
20	912		Jörg Bergmeister Earl Bamber	7	GTLM		Porsche North America		+ 7 okr.
21	52		Mike Guasch Tom Kimber-Smith	6	PC		PR1 Mathiasen Motorsports		+ 24 okr.
22	17		Wolf Henzler Bryan Sellers	8	GTLM		Falken Tire		+ 25 okr.
10	8		Renger van der Zande Mike Hedlund	2	PC		Starworks Motorsport		+ 27 okr.
23	38		James French Conor Daly	7	PC		Performance Tech Motorsports		+ 42 okr.