Zwycięstwo byłych mistrzów, nowi wciąż nieznani

Załoga Porsche nr 1 wygrała wyścig WEC w Szanghaju. Drugie miejsce Toyoty nr 6 nie przekreślały jej szans na ostateczne mistrzostwo – mistrzów poznaliśmy natomiast w dwóch innych klasach.

Starania Toyoty i słaby występ Audi to dwa elementy, które zapamiętamy po tegorocznym wyścigu w Chinach. Choć ostatecznie Porsche udało się dowieźć prowadzenie do mety – dwie kolejne pozycje zagarnięte przez TS050H pokazywały, że jeszcze wiele może się zdarzyć – szczególnie, że za załogą nr 1 na mecie zjawili się główni kontrkandydaci do mistrzostwa. Załoga nr 6, obecnie traciła do liderów z Porsche nr 2 już nie 23, ale 17 punktów – co jest stratą sporą, ale jak najbardziej możliwą do odrobienia. Niemożliwą stała się za to ta z klasy LMP2, gdzie załoga Signatech Alpine już w Szangaju może cieszyć się z tegorocznego mistrzostwa – a niewiele większe szanse na zdobycie pucharu mają już także wiceliderzy w klasie GTE Am.

Na godzinę przed metą, czwartego Anthonego Davidsona dzieliło od wicelidera Neela Janiego zaledwie 7 sekund, co w połączeniu z taktyką obraną przez jadącą między nimi załogę nr 6 już sugerowało możliwe dwie Toyoty na podium. Kobayashi szybko wykorzystał sytuację, trzy kwadranse przed końcem odbierając Janiemu drugie miejsce – a sytuację Szwajcara pogorszyło 911 od Gulf, które utrudniło mu dublowanie i pozwoliło zbliżyć się Davidsonowi. 7 minut później Jani zjechał na ostatni pit-stop – opóźniali je natomiast Davidson i prowadzący Hartley, z każdą minutą zmniejszając szanse Kobayashiego na wygraną. W boksach, Nowozelandczyk pojawił się 28 minut przed końcem wyścigu, podobnie jak kolega z załogi  nr 2 zmieniając opony – i wyjeżdżając na tor za Japończykiem. Taktyka dwóch wyjątkowo długich stintów ostatecznie się jednak nie udała – niedługo po Harlteyu w boksach pojawił się Kobayashi, krótkim dotankowaniem spadając za Porsche nr 1 – a po chwili rutynowy pit-stop zaliczył Davidson, którego zadaniem było powrócić na tor przed załogą nr 2. To mu się udało, na 20 minut przed końcem Neel Jani tracąc już 30 sekund do konkurenta i ostatecznie kończąc wyścig na miejscu czwartym.

W walce o podium nie liczyły się tym razem Audi, tylko w pierwszej połowie mając szansę na miejsce na podium. Po dyskwalifikacji załogi nr 7 w Silverstone, ekipa tym samym zaliczyła drugi wyścig bez podium w tym sezonie – i w nienajlepszym stylu prezentowała się pod koniec ostatniego sezonu udziałów w WEC. Kierowcy Audi ostatecznie stracili również szanse na tegoroczne mistrzostwo – teoretycznie miała je jeszcze załoga Porsche nr 1, choć w jej przypadku wymagało to nieukończenia wyścigu w Bahrajnie przez obu konkurentów.

Wśród prywatnych LMP1, pierwszy tegoroczne zwycięstwo odniósł zespół CLM, który dojeżdżając do mety bez większych problemów wykorzystał te u załogi Rebelliona. A tu, już na początku ostatniej godziny załoga musiała znów zjechać do boksów, tym razem samochód na chwilę gasnąc na torze z wydobywającym się z wydechu ogniem – choć auto po chwili wróciło do życia, trzeba było sprawdzić, co jest grane. Choć Rebellion na tor powrócił, od drugiego miejsca w klasie, jego sytuację lepiej prezentowała pozycja na poziomie samochodów GTE Am.

Pierwszych tegorocznych mistrzów WEC poznaliśmy natomiast patrząc na klasę LMP2 – tu, mimo pozycji poza podium, kierowcy Signatech Alpine utrzymali przewagę niemożliwą do odrobienia przez konkurencję w pojedynczym wyścigu. Ostatnia godzina rozpoczęła się od wcześniejszego pit-stopu załogi ESM, która na pewien czas wypadła poza czołówkę, ustępując miejsca ekipom RGR i Signatech – a wśród nich, mimo lepszej sytuacji punktowej, Lapierre nie do końca zamierzał oddawać pozycji Filipe Albuquerquemu. Naciski tylko na chwilę przerwał ostatni pit-stop obu załóg, po powrocie na tor oboje już do mety walcząc o najniższy stopień podium – zwycięsko wyszedł tu jednak Portugalczyk, utrzymując trzecie miejsce w klasie. Z drugiego z rzędu zwycięstwa cieszyła się załoga G-Drive, a z drugiego miejsca nowi kierowcy Ligiera nr 30 od Extreme Speed Motorsports.

W klasie GTE Pro, ostatnia godzina przypieczętowała drugi z rzędu dublet Fordów – ponownie w układzie nie do końca takim, jaki sugerowałaby klasyfikacja generalna. Duet Mücke-Pla znów zdobył „tylko” 18 punktów, co bardzo zubażało ich szanse na tegoroczne mistrzostwo – nawet gdyby Duńczycy z Aston Martina nie zdołali dogonić załogi nr 51 i wspiąć się na podium. W praktyce, Fordowi pozostała realna walka o drugie miejsce na koniec sezonu, tracąc 9 punktów do piątego w wyścigu Ferrari nr 71 – choć nie raz już przekonywaliśmy się, że 21-punktowa strata do liderów nie przekreśla szans na ostateczny triumf.

Z tego, w praktyce mogliby się cieszyć za to kierowcy Ferrari nr 83 w klasie GTE Am – choć Ruí Águas ostatecznie przegrał walkę o drugie miejsce z napierającym przez ostatnią godzinę Wolfem Henzlerem z Porsche od KCMG. Odrobione 11 punktów dawało prowadzącemu od startu do mety Aston Martinowi szanse na mistrzostwo podobne, co w przypadku Forda w klasie GTE Pro – 22 punkty straty wymagały zwycięstwa i nieobecności przeciwnika na mecie.

Ostatnia runda WEC odbędzie się w dniach 17-19 listopada w Bahrajnie.

P	Nr	Kierowca		Klasa	Zespół				Rezultat
1	1		Timo Bernhard Mark Webber Brendon Hartley	LMP1 HY		Porsche Team		M	195 okr.
2	6		Stéphane Sarrazin Mike Conway Kamui Kobayashi	LMP1 HY		Toyota Gazoo Racing		M	+ 59,785
3	5		Anthony Davidson Sébastien Buemi Kazuki Nakajima	LMP1 HY		Toyota Gazoo Racing		M	+ 1:06,038
4	2		Romain Dumas Neel Jani Marc Lieb	LMP1 HY		Porsche Team		M	+ 1:40,855
5	8		Lucas Di Grassi Loïc Duval Oliver Jarvis	LMP1 HY		Audi Sport Team Joest		M	+ 3 okr.
6	7		Marcel Fässler André Lotterer Benoît Tréluyer	LMP1 HY		Audi Sport Team Joest		M	+ 14 okr.
7	4		Simon Trummer Oliver Webb Pierre Kaffer	LMP1		ByKolles Racing Team		D	+ 15 okr.
8	26		Roman Rusinow Alex Brundle Will Stevens	LMP2		G-Drive Racing		D	+ 16 okr.
9	30		Antonio Giovinazzi Tom Blomqvist Sean Gelael	LMP2		Extreme Speed Motorsports		M	+ 16 okr.
10	43		Ricardo González Filipe Albuquerque Bruno Senna	LMP2		RGR Sport by Morand		D	+ 16 okr.
11	36		Gustavo Menezes Nicolas Lapierre Stéphane Richelmi	LMP2		Signatech Alpine		D	+ 16 okr.
12	31		Ryan Dalziel Luis Felipe Derani Chris Cumming	LMP2		Extreme Speed Motorsports		M	+ 18 okr.
13	27		Nicolas Minassian Maurizio Mediani Michaił Aloszyn	LMP2		SMP Racing		D	+ 18 okr.
14	37		Witalij Pietrow Kirył Ładygin Wiktor Szajtar	LMP2		SMP Racing		D	+ 18 okr.
15	35		David Cheng Ho-Pin Tung Paul-Loup Chatin	LMP2		Baxi DC Racing Alpine		D	+ 19 okr.
16	44		Richard Bradley Alex Lynn Matthew Rao	LMP2		Manor		D	+ 21 okr.
17	67		Andy Priaulx Harry Tincknell	LMGTE Pro		Ford Chip Ganassi Team UK		M	+ 25 okr.
18	66		Olivier Pla Stefan Mücke	LMGTE Pro		Ford Chip Ganassi Team UK		M	+ 25 okr.
19	51		Gianmaria Bruni James Calado	LMGTE Pro		AF Corse		M	+ 25 okr.
20	95		Marco Sørensen Nicki Thiim	LMGTE Pro		Aston Martin Racing		D	+ 25 okr.
21	71		Davide Rigon Sam Bird	LMGTE Pro		AF Corse		M	+ 27 okr.
22	77		Richard Lietz Michael Christensen	LMGTE Pro		Dempsey-Proton Racing		M	+ 27 okr.
23	98		Paul Dalla Lana Pedro Lamy Mathias Lauda	LMGTE Am		Aston Martin Racing		M	+ 29 okr.
24	13		Mathéo Tüscher Dominik Kraihamer Alexandre Imperatori	LMP1		Rebellion Racing		D	+ 29 okr.
25	78		Christian Ried Wolf Henzler Joël Camathias	LMGTE Am		KCMG		M	+ 29 okr.
26	83		François Perrodo Emmanuel Collard Rui Águas	LMGTE Am		AF Corse		M	+ 29 okr.
27	88		Khaled Al Qubaisi David Heinemeier-Hansson Patrick Long	LMGTE Am		Abu Dhabi-Proton Racing		M	+ 29 okr.
28	50		Romain Brandela Pierre Ragues Ricky Taylor	LMGTE Am		Larbre Competition		M	+ 31 okr.
29	86		Michael Wainwright Adam Carroll Benjamin Barker	LMGTE Am		Gulf Racing UK		M	+ 31 okr.
30	97		Darren Turner Richie Stanaway	LMGTE Pro		Aston Martin Racing		D	+ 194 okr.
31	45		Tor Graves Roberto González Mathias Beche	LMP2		Manor		D	+ 195 okr.