Ott Tänak odniósł zwycięstwo w pierwszej rundzie WRC po przerwie spowodowanej pandemią – domowym Rajdzie Estonii. Drugie miejsce zajął Craig Breen, a na najniższym stopniu podium stanął Sébastien Ogier.
Estonia wyznaczyła powrót WRC do rywalizacji po kilkumiesięcznej przerwie wywołaną pandemią koronawirusa. Jednocześnie był to 600. runda WRC, która rozpoczęła swoje zmagania w 1973 roku. Tänak był faworytem do wygranej, co pokazał 2 tygodnie temu, zwyciężając rajd przygotowawczy, w którym udział wzięło wielu innych rywali ze stawki.
Estończyk przewodził stawce od czasu objęcia prowadzenia na początku sobotniej części rywalizacji i pozycji lidera nie oddał już do samej mety. Mało brakowało, aby Tänak zakończył przedwcześnie udział w rajdzie pod koniec zmagań – na przedostatnim oesie uderzył tyłem swojego Hyundaia i20 w skarpę, lecz uszkodzenia okazały się być tylko kosmetyczne, ponieważ na Power Stage był w stanie wywalczyć dodatkowe trzy punkty do mistrzostw i sięgnąć po pierwszy triumf z Hyundaiem, do którego przeszedł na początku roku.
„Po tej przygodzie i dowiezieniu tego do mety, cieszę się z pierwszej wygranej z Hyundaiem. Mieliśmy wcześniejszą wiedzę i jeśli rywalizujesz w domu, nawet gdy nie znasz niektórych tras, czujesz wsparcie od ludzi wokół. To wspaniałe uczucie”
– powiedział Tänak.
Dzięki zwycięstwu, Tänak awansował na trzecie miejsce w mistrzostwach, tracąc do lidera sezonu Ogiera 13 punktów. Drugie miejsce Breena pozwoliło z kolei Hyundaiowi na znaczące zmniejszenie straty względem prowadzącej Toyoty do zaledwie pięciu punktów.
Breen ukończył Rajd Estonii zaledwie z 4,7-sekundową przewagą nad Ogierem, który w końcówce zbliżył się niebezpiecznie blisko do Irlandczyka. Sam Ogier stanął na najniższym stopniu podium i przewodził trio Toyoty – czwartą pozycję wywalczył Elfyn Evans, a piąty był Kalle Rovanperä. Fin otrzymał karę doliczenia 60 sekund do jego wyniku po sobotniej części zmagań z powodu pracy przy samochodzie w zakazanej strefie.
Wcześniej po piąte miejsce jechał Takamoto Katsuta, jednak wypadł i rolował swoją Toyotą – na szczęście załodze nic się nie stało. Na pechu Japończyka skorzystali między innymi Teemu Suninen oraz Esapekka Lappi z M-Sport Ford. Lappi również nie obył się bez przygód, tracąc pozycję na rzecz Suninena z powodu obrócenia się samochodu. Ósme miejsce zajął z kolei Gus Greensmith.
Dziewiąta lokata przypadła Oliverowi Solbergowi – zwycięzcy klasyfikacji WRC 3, a punktowaną dziesiątkę zamknął triumfator WRC 2 – Mads Østberg. Po drugie miejsce w WRC 3 jechała polska załoga Kajetan Kajetanowicz/Maciej Szczepaniak, lecz załoga rolowała na Power Stage. W tym przypadku załodze też nic złego się nie stało. Z kolei Jarosław Kołtun/Ireneusz Pleskot ukończyli rywalizację na 14. pozycji w WRC 3.
Kolejnym przystankiem w tegorocznym, zmienionym kalendarzu WRC będzie Rajd Turcji, który odbędzie się za 2 tygodnie, w dniach 18-20 września.
P | Nr | Załoga | Zespół | Rezultat | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 8 | Ott Tänak Martin Järveoja | Hyundai Shell Mobis WRT | 1:59:53,6 | |||
2 | 42 | Craig Breen Paul Nagle | Hyundai Shell Mobis WRT | + 22,2 | |||
3 | 17 | Sébastien Ogier Julien Ingrassia | Toyota Gazoo Racing WRT | + 26,9 | |||
4 | 33 | Elfyn Evans Scott Martin | Toyota Gazoo Racing WRT | + 41,9 | |||
5 | 69 | Kalle Rovanperä Jonne Halttunen | Toyota Gazoo Racing WRT | + 1:18,7 | |||
6 | 3 | Teemu Suninen Jarmo Lehtinen | M-Sport Ford WRT | + 2:39,6 | |||
7 | 4 | Esapekka Lappi Janne Ferm | M-Sport Ford WRT | + 2:52,0 | |||
8 | 44 | Gus Greensmith Elliott Edmondson | M-Sport Ford WRT | + 4:53,8 | |||
9 | 35 | Oliver Solberg Aaron Johnston | Oliver Solberg | + 7:38,6 | |||
10 | 21 | Mads Østberg Torstein Eriksen | PH Sport | + 8:17,3 |
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.