Dunne wygrywa w jubileuszowym wyścigu Formuły 2 w Sakhir

Alex Dunne zwyciężył w niedzielnej rywalizacji Formuły 2. Dla serii był to wyjątkowy dzień, ponieważ kierowcy rywalizowali w 200-setnym wyścigu w historii.

Trzynastu kierowców zdecydowało się na start na twardych oponach – wśród nich był m.in. ruszający z trzeciego pola Luke Browning. Pozostali, w liczbie dziewięciu, wybrali alternatywną strategię, oznacza to, że rozpoczęli rywalizację na miękkim ogumieniu.

Na starcie Leonardo Fornaroli, który ruszał z pole position, obronił prowadzenie. Na drugie miejsce przebił się Alex Dunne, a na trzecie – Rafael Villagómez. Słaby start zanotował Richard Verschoor, który spadł z szóstego miejsca aż na trzynaste. Problemy miał również Victor Martins – Francuz, startujący z drugiej pozycji, zmarnował swój potencjał poślizgiem kół tuż po zgaśnięciu świateł.

Na siódmym okrążeniu doszło do dwóch istotnych zmian w czołówce. Najpierw na prostej startowej Dunne wyprzedził prowadzącego Fornarolego. Chwilę później Josep Maria Martí uporał się z Villagómezem, który zaczął tracić tempo – jeszcze na tym samym okrążeniu wyprzedził go także Martins.

Na 10. okrążeniu Roman Staněk wyprzedził Villagómeza, który kontynuował spadek w klasyfikacji. Równolegle Joshua Dürksen toczył intensywny bój o dziesiątą pozycję z Dino Beganoviciem. Szwed jednak po dwóch okrążeniach stracił tempo i został wyprzedzony przez Verschoora.

Na 11. okrążeniu do boksów zjechał John Bennett, zmieniając twarde opony na miękkie. Okrążenie później ten sam manewr wykonał Gabriele Minì.

Victor Martins, który startował na miękkich oponach, zjechał na 13. okrążeniu, aby zmienić je na twarde. Razem z nim do boksów zjechali Verschoor, Beganovic i Montoya – jednak z tej trójki tylko Montoya, podobnie jak Martins, rozpoczynał wyścig na miękkim ogumieniu. Warto zaznaczyć, że Kolumbijczyk przekroczył prędkość na wjeździe do alei serwisowej.

Na kolejnym okrążeniu do boksów zjechali kolejni kierowcy: Roman Staněk (alternatywna strategia), Luke Browning, Joshua Dürksen (gdzie mechanik miał problem z dokręceniem lewego tylnego koła), Oliver Goethe oraz Kush Maini.

Na 15. okrążeniu swój pit stop wykonał Cian Shields, który zamienił twarde opony na miękkie.

Okrążenie później do boksów zjechali kierowcy walczący w czołówce wyścigu – Fornaroli, Martí oraz Villagómez – wszyscy zmienili miękkie opony na twarde. Wyjątkiem był Max Esterson z Tridentu, który wykonał odwrotny manewr.

Na tej zmianie skorzystali Jak Crawford oraz Sami Meguetounif, którzy awansowali odpowiednio na drugie i trzecie miejsce. Jednak już na kolejnym okrążeniu również oni zjechali do boksów, podobnie jak lider wyścigu – Alex Dunne. W tym samym czasie swój pit stop zaliczył Ritomo Miyata, który startował na twardych oponach.

Nowym liderem został Arvid Lindblad, ale tylko na jedno okrążenie – również on zjechał do alei serwisowej, podobnie jak Amaury Cordeel.

Po zakończeniu wszystkich zmian ogumienia, sytuacja w czołówce prezentowała się następująco:

  1. Alex Dunne – twarde opony

  2. Victor Martins – twarde opony

  3. Leonardo Fornaroli – twarde opony

  4. Luke Browning – miękkie opony

  5. Josep Maria Martí – twarde opony

Na 21. okrążeniu Luke Browning, jadący na miękkich oponach, wykorzystał przewagę tempa oraz system DRS na prostej startowej i wyprzedził Leonardo Fornarolego, awansując tym samym na trzecie miejsce.

Zaledwie dwa okrążenia później Brytyjczyk kontynuował swoją ofensywę – tym razem poradził sobie z Victorem Martinsem, który jechał na drugiej pozycji. Dzięki tej serii manewrów Browning znalazł się już na drugim miejscu i zaczął zbliżać się do lidera – Alexa Dunne’a.

W tym czasie w środku stawki trwała intensywna walka o miejsca punktowane. Szczególnie zażarta rywalizacja rozgrywała się w okolicach dziesiątej pozycji. Ostatecznie zwycięsko z tych zmagań wyszedł Joshua Dürksen, który awansował na dziewiąte miejsce i zaczął budować przewagę nad resztą.

Tuż za nim Oliver Goethe toczył zacięty pojedynek z Romanem Staňkiem. W ich walkę szybko wmieszali się również John Bennett i Arvid Lindblad. Najlepiej z całej czwórki poradził sobie młody kierowca Campos Racing – Lindblad, który najpierw wyprzedził Bennetta, a następnie uporał się z Goethe, awansując na jedenaste miejsce.

Na tym jednak nie poprzestał – w krótkim czasie dogonił i wyprzedził również Staňka, dzięki czemu zameldował się w czołowej dziesiątce. Chwilę później Staňek stracił jeszcze jedną pozycję – tym razem na rzecz Bennetta.

Na 28. okrążeniu Leonardo Fornaroli odzyskał miejsce na podium – kierowca Invicty Racing wyprzedził Victora Martinsa i awansował na trzecią pozycję. Chwilę później Francuza dopadł także Josep Maria Martí, spychając go na piąte miejsce. Przypomnijmy, że Martins zjechał do boksów wyjątkowo wcześnie, licząc na skuteczne podcięcie, jednak strategia ta nie przyniosła oczekiwanych rezultatów – jego tempo w końcówce wyraźnie spadło.

Równolegle na dalszych pozycjach nie zwalniał tempa Arvid Lindblad. Na 29. okrążeniu wyprzedził jadącego na dziewiątym miejscu Joshuę Dürksena, a niedługo później uporał się także z Gabriele Miním, który jechał na ósmej pozycji. Dzięki temu młody Brytyjczyk awansował już na siódme miejsce i był jednym z najszybszych kierowców w drugiej fazie wyścigu.

Wydawało się jeszcze, że na ostatnim okrążeniu Martí wyprzedzi Fornarolego, ale ostatecznie aktualny mistrz Formuły 3 skutecznie obronił się przed atakami Hiszpana i utrzymał trzecie miejsce. Rywalizację wygrał Alex Dunne przed Browningiem.

Czołową piątkę uzupełnił Martins. Dalej, w punktach znaleźli się Vershoor, Beganovic, Lindblad, Miní i Dürksen.

W klasyfikacji generalnej prowadzi Leoanrdo Fornaroli z dorobkiem 26 punktów. Alex Dunne i Luke Browning znajdują się tuż za nim i tracą po jednym punkcie.

Formuła 2 wraca do rywalizacji już w przyszłym tygodniu, gdzie będzie towarzyszyć Formule 1 w Arabii Saudyjskiej.

Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.

Postaw mi kawę na buycoffee.to
Pokaż komentarze