Dublet Toyoty na przesychającym Spa-Francorchamps, zwycięstwo Kubicy, podium IEC

Mike Conway, José María López i Kamui Kobayashi odnieśli swoje drugie zwycięstwo w sezonie 2023 Długodystansowych Mistrzostw Świata FIA WEC. Załoga Toyoty #7 pokonała w wyścigu 6 godzin Spa-Francorchamps siostrzaną załogę #8 oraz Ferrari #50.

Warunki przed startem sobotniego wyścigu były zdradzieckie. Niska temperatura i mokra nawierzchnia sprawiały, że kierowcy mieli poważne problemy z rozgrzaniem opon i część z nich obracała się i wypadała z toru jeszcze podczas okrążeń formujących – najpoważniejszy incydent miał Phil Hanson z United Autosports #20, który uderzył w barierę na wyjściu z Raidillon.

Gdy wyścig w końcu wystartował po dodatkowym okrążeniu formującym, do przodu wystrzelili kierowcy Ferrari, rozpoczynający rywalizację na oponach deszczowych. Ruszający z trzeciego pola Antonio Giovinazzi w #51 objął prowadzenie w pierwszym zakręcie, a Nicklas Nielsen w #50 wkrótce dołączył do niego na drugiej pozycji.

Startujący z pierwszego pola Mike Conway miał opony na suchą nawierzchnię i bardzo szybko spadł na siódmą pozycję, za Earla Bambera w Cadillacu #2, António Félixa da Costę w Porsche #38 oraz Paula di Restę i Gustavo Menezesa w Peugeotach.

Deszcz przestał jednak padać chwilę po starcie i po dziesięciu minutach Conway zaczął się rozpędzać i wyprzedził Menezesa w walce o szóste miejsce. Cała przewaga wypracowana przez startujących na deszczowych oponach przepadła chwilę później, gdy na tor wyjechał samochód bezpieczeństwa, po tym jak Claudio Schiavoni w Porsche #60 wypadł z toru i zakopał się w żwirowym poboczu w zakrętach Les Combes.

Zgodnie z wprowadzonymi w tym roku przepisami, aleja serwisowa została zamknięta w momencie neutralizacji i zespoły startujące na oponach deszczowych nie mogły wykonać pit-stopu przy żółtej fladze. Kiedy więc wyścig został wznowiony, Conway zaczął stopniowo przebijać się do przodu i niecałe pół godziny po starcie objął prowadzenie, wyprzedzając oba Ferrari – dopiero wtedy Nielsen i Giovinazzi zjechali do boksów, podobnie jak Bamber w Cadillacu #2. Na podium awansowali dzięki temu Laurens Vanthoor w Porsche #6 oraz Renger van der Zande w Cadillacu #3, którzy również rozpoczynali wyścig na oponach na suchy tor.

Zespół Ferrari AF Corse zdecydował się wykorzystać najtwardsze opony spośród trzech dostępnych mieszanek, aby zaoszczędzić czas na kolejnych zmianach opon. Miało to jednak swoje konsekwencje, bowiem zarówno Giovinazzi jak i Nielsen spędzili kilkanaście minut na ich prawidłowym rozgrzaniu, spadając w tym czasie na sam koniec stawki hipersamochodów i tracąc ponad okrążenie do liderów.

Sytuacja na czele stawki ustabilizowała się aż do momentu poważnego wypadku Rengera van der Zande. Jadący na drugiej pozycji kierowca Cadillaca #3 doznał nagłej awarii wspomagania kierownicy i wypadł z toru na wyjściu z Eau Rouge i z pełną prędkością uderzył w barierę energochłonną. Holender wyszedł z wypadku o własnych siłach, lecz startujący gościnnie drugi samochód Chip Ganassi Racing został doszczętnie zniszczony.

Awaria zakończyła także wyścig Porsche #6, gdy Laurens Vanthoor zatrzymał się na wyjściu na prostą startową niecałe dwie i pół godziny po starcie. W tym momencie na drugie miejsce wysunął się startujący z 36. pola Sébastien Buemi w Toyocie #8, który korzystał na przerwach w rywalizacji, aby redukować swoją stratę do czołówki spowodowaną przebijaniem się przez wolniejsze samochody. Neutralizacje były także pomyślne dla obu Ferrari, które co prawda utknęły okrążenie za liderem, lecz mogły nawiązać walkę z resztą stawki hipersamochodów – w połowie dystansu zajmowała już 5. i 6. miejsce.

Kolejny poważny incydent miał miejsce godzinę później z wyścigu odpadł także Jacques Villeneuve w Vanwallu #4, po tym jak zderzył się z Francesco Castellaccim w Ferrari #54 na dojeździe do Blanchimont.

Po wznowieniu wyścigu na nieco ponad dwie godziny do mety, na dobre rozgorzała walka o trzecie miejsce. Miguel Molina i Alessandro Pier Guidi w Ferrari zaczęli wykręcać rekordowe czasy okrążenie za okrążeniem i wyprzedzili zarówno Alexa Lynna w Cadillacu #2 jak i Dane’a Camerona w Porsche #5, aby wyjść na trzecią i czwartą lokatę. Wkrótce cała ta grupa oddublowała się względem obu Toyot, które musiały zwolnić w środkowej fazie wyścigu – prowadzący José María López w #7 musiał oszczędzać paliwo, aby uniknąć dodatkowego pit-stopu, a Ryō Hirakawa miał problemy z hamowaniem silnikiem.

Cała grupa pościgowa miała nieco inną strategię od liderów i musiała zjechać na kolejne tankowanie przed Toyotami, tracąc znów okrążenie do prowadzącej dwójki. Pechowo dla nich, akurat w tym momencie na tor ponownie wyjechał samochód bezpieczeństwa. Co więcej, spowodował go jeden z goniących – Antonio Fuoco, który wypadł z toru tuż po przejęciu Ferrari #50 z rąk Pier Guidiego.

Na półtorej godziny do mety, Toyoty wciąż miały do wykonania dwa pit-stopy, względem jednego swoich rywali, co zadecydowało o tym, że cztery pierwsze załogi finiszowały na tym samym okrążeniu.

Kamui Kobayashi i Brendon Hartley ścigali się jednak pomiędzy sobą w walce o zwycięstwo. Japończyk popełnił błąd tuż po swoim przedostatnim pit-stopie i zablokował koła na hamowaniu do pierwszego zakrętu, dzięki czemu Hartley dogonił go przed ostatnią rundą zjazdów do boksów na 45 minut do mety.

Kobayashi w Toyocie #7 był zmuszony zmienić wszystkie cztery opony, gdy zatrzymujący się okrążenie później Hartley zadowolił się tylko dwiema. Nowozelandczyk wyjechał dzięki temu z boksów jako lider wyścigu, lecz nie mógł utrzymać za sobą rozpędzonego już Japończyka. Kobayashi co prawda odzyskał prowadzenie wyprzedzając swojego zespołowego kolegę poza torem, lecz otrzymał za to jedynie 5-sekundową karę, która nie zaważyła o kolejności na mecie.

Zwycięstwo Toyoty #7 było drugim w tym sezonie, lecz w związku z nieudanym wyścigiem w Portimão, wciąż plasują się za siostrzaną załogą w klasyfikacji generalnej.

Walka o ostatni stopień podium rozstrzygnęła się dopiero na ostatnim okrążeniu. James Calado w Ferrari #51 miał do odrobienia pół minuty straty do Frédérica Makowieckiego w Porsche #5, co było wynikiem wcześniejszej kary za przejechanie białej linii na wyjeździe z boksów. Brytyjczyk dogonił Francuza na początku ostatniego okrążenia i wyprzedził go na hamowaniu do sekcji Les Combes, zapewniając Ferrari trzecie podium w tym sezonie.

Za Porsche #5, na piątym miejscu uplasowała się jedyna pozostała w wyścigu załoga Cadillaca #2. Znakomite szóste miejsce w swoim debiucie w klasie hipersamochodów zaliczył zespół Hertz Team Jota, który dopiero kilka dni przed wyścigiem otrzymał swoje Porsche 963.

Siódme miejsce w klasyfikacji generalnej zajęli Rui Andrae, Robert Kubica i Louis Delétraz z Team WRT #41, którzy odnieśli zwycięstwo w klasie LMP2. Dzięki szybszemu ostatniemu tankowaniu, przeskoczyli przed Joshuę Piersona, Toma Blomqvista i Olivera Jarvisa z United Autosports #23.

Historyczne, pierwsze podium polskiego zespołu w WEC wywalczyli Jakub Śmiechowski, Fabio Scherer i Albert Costa z Inter Europol Competition #34. Jeszcze na 12 okrążeń do mety Costa jechał na piątym miejscu, lecz wykorzystał zaoszczędzone przez Scherera świeże opony, aby w decydującym etapie wyścigu wyprzedzić Filipa Albuquerquego z United Autosports #22 i Andreę Calderelliego z Premy #9.

Zaledwie 19-letnia Lilou Wadoux została pierwszą kobietą, która wygrała wyścig WEC. Francuzka była częścią zwycięskiej załogi GTE Am zespołu Richard Mille AF Corse, wraz z Luisem Perezem Compankiem i Alessio Roverą.

Kolejną rundą Długodystansowych Mistrzostw Świata będzie wyścig 24 godziny Le Mans w dniach 10-11 czerwca.