Tegoroczna edycja wyścigu 24 godziny Le Mans przeszła do historii z powodu zwycięstwa Toyoty, która próbowała osiągnąć najwyższy stopień podium od 1985 roku.
1 – zwycięstwa Toyoty w 20 startach oraz jej kierowców Kazukiego Nakajimy, Sébastiena Buemiego i Fernando Alonso,
1 – pozycja startowa zwycięskiej załogi #8,
2 – pole position wywalczone przez Kazukiego Nakajimę (pierwsze w 2014),
2 – zwycięstwa japońskich marek – pierwsza była Mazda w 1991 roku,
2 – zwycięstwa Porsche w klasie GTE Pro – poprzednie miało miejsce w 2013 roku, kiedy to świętowano 50. urodziny modelu 911,
2 – liczba kierowców z ponad 20 startami na swoim koncie (Olivier Beretta, Jan Lammers),
3 – Kazuki Nakajima dołączył do Mesanoriego Sekiyi (McLaren, 1995) oraz Seiji Ary (Audi, 2004) jako trzeci triumfator z Japonii,
3:17,658 – najszybsze okrążenie przejechane przez Sébastiena Buemiego na piątym okrążeniu wyścigu,
4 – liczba pole position Toyoty (poprzednie w latach 1999, 2014 i 2017),
5 – mistrzowie Formuły 1, którzy wygrali w Le Mans (Mike Hawthorn, Graham Hill, Phil Hill, Jochen Rindt i Fernando Alonso). Hiszpan jest jedynym dwukrotnym mistrzem, który wygrał w swoim debiucie,
8 – numer startowy zwycięskiej załogi, wcześniej wygrywali z nim Bentley (1928), Alfa Romeo (1932) i Audi (2006, 2009),
10 – liczba byłych zwycięzców na starcie wyścigu (Marcel Fässler, Romain Dumas, Timo Bernhard, Earl Bamber, Nick Tandy, Jan Lammers, Mike Rockenfeller, Loïc Duval i Neel Jani),
11 – zwycięstwa odniesione przez zdobywców pole position,
15 – producenci, którzy zajęli dwa pierwsze miejsca – przed Toyotą byli Alfa Romeo (1932), Aston Martin (1959), Audi (2001, 2014), Bentley (1930, 2003), Chenard & Walcker (1923), Delahaye (1938), Ferrari (1960), Jaguar (1953, 1990), Talbot (1950), Matra (1972), Mercedes (1952), Porsche (1971, 1987, 1998, 2015) Peugeot (2009) i Sauber (1989),
16 – liczba załóg wycofanych z wyścigu,
18 – wiek najmłodszych kierowców w stawce, Phila Hansona oraz Juliena Andlauera,
21 – ilość wygranych z rzędu wyścigów przez Michelin, był to łącznie 28. triumf francuskiego dostawcy,
22:30 – godzina bójki, jaka rozegrała się pomiędzy mechanikami Toyoty i Porsche w niedzielę po zakończeniu wyścigu,
23 – ilość zmian lidera w klasie LMP1,
31 – liczba kamer na torze (w tym jedna skradziona),
36 – numer zwycięskiej załogi w klasie LMP2,
37 – liczba zjazdów do alei serwisowej zwycięskiej załogi,
46:10,637 – czas spędzony w alei serwisowej przez zwycięską załogę,
60 – ilość załóg na starcie wyścigu (trzeci raz, po 2016 i 2017),
66 – wiek najstarszego w stawce Marka Pattersona,
77 – numer zwycięskiej załogi w klasie LMGTE Am,
248,2 km/h – średnia prędkość zwycięskiej załogi,
343,4 km/h – najwyższa prędkość uzyskana w wyścigu przez Nicolasa Lapierre za kierownicą Alpine #36,
388 – liczba okrążeń przejechanych przez zwycięzcę (5288,666 km),
400 – liczba ton śmieci zebranych po wyścigu,
1640 – łączna liczba zjazdów do alei serwisowej w trakcie wyścigu,
18 437 – łączna liczba okrążeń przejechanych w wyścigu (251 222,562 km)
256 900 – liczba kibiców, którzy pojawili się na torze.
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
