Niesamowita końcówka w GT i GTC

Załoga Pickett Racing wygrała wyścig ALMS na torze w Austin – nie to jednak, a fantastyczna końcówka w kategoriach GT i GTC była najważniejszym elementem rywalizacji.

Kto by się spodziewał, że średnio interesujący wyścig, pod sam koniec zamieni się w tak ciekawą rywalizację pojazdów GT? Pół godziny przed jego końcem, czołowe załogi obu tych kategorii zbliżyły się do siebie na tyle, by podjąć walkę o zwycięstwo – i w obu, walka ta zakończyła się niespodziewanymi zwrotami akcji. Szczególnie miało to miejsce w silniejszej GT, gdzie w samej końcówce aż trzy różne pojazdy miały szansę na wygranie wyścigu w Austin – również jednak i GTC, dwaj liderzy do samego końca nie byli pewni zwycięstwa. W kategorii prototypów PC, ostatnia godzina także przyniosła zmiany wśród czołówki – i tylko najsilniejsze kategorie P1 i P2 znów były stabilne…

W P1, tylko na początku wyścigu, na czele pojawiła się Lola ekipy Dyson Racing – od razu jednak zwrócono uwagę na możliwość zbyt wczesnego startu Chrisa McMurrego. Wkrótce, powrócił on więc za Lucasa Luhra z Muscle Milk Pickett Racing – a niecałą godzinę po starcie, McMurry zjechał na zmianę z Burgessem. Luhr czekał natomiast z tym do niecałej godziny przed metą, wtedy mając już 2 okrążenia przewagi nad Lolą. Klaus Graf spokojnie dowiózł zwycięstwo do mety – za to niezbyt udany start zaliczył zamknięty model prototypu Deltawing, który w ostatniej godzinie zmuszony był zjechać do boksów. Mimo wszystko, pojazd został sklasyfikowany na mecie – i po raz drugi w tym sezonie zdobył tu punkty do klasyfikacji generalnej.

Nieco więcej działo się wśród pojazdów P2 – i to, co ciekawe, za sprawą niezbyt faworyzowanej załogi nr 02 od Extreme Speed. Ta, kwadrans po starcie wyszła na prowadzenie za sprawą Johannesa van Overbeeka – bardzo szybko w boksach pojawił się natomiast Anthony Lazzaro, który jako obecny w kwalifikacjach, musiał wyścig rozpoczynać – a którego zastąpił szybszy partner, Scott Sharp. 50 minut po starcie, Overbeek zmienił się z Edem Brownem, omal nie uderzając przy wyjeździe w zjeżdżającą wtedy Lolę od Dyson Racing – 10 minut później zjechali Guy Cosmo i Scott Tucker z Level 5. Ich zmiennicy, Ryan Briscoe i Marino Franchitti, w połowie wyścigu wyprzedzili Browna i wyszli na czoło – a Lazzaro, który powrócił za kierownicę nr 01, miał wtedy niemiłą przygodę, uderzony przez jedno z Ferrari kategorii GT. Godzinę przed metą, Franchitti i Briscoe zjechali na ostatnie (jak myśleli) pit-stopy – jednak gdy pół godziny później Franchitti zaliczył awarię przedniego koła, dodatkowy zjazd zapewnił wygraną załodze nr 551.

W PC, z tyłu stawki zaczynał wyścig Dane Cameron z PR1/Mathiasen, gdyż jego zmiennik Mike Guasch nie przejechał w treningach wymaganej liczby minut. Podobnie, jak Lazzaro w P2, Cameron szybko zmienił się z Guaschem – a na czele widnieli początkowo Mirco  Schultis w nr 81 od DragonSpeed przed Joshem Benettem z 05 od CORE i Chrisem Cummingiem z nr 8 od BAR1. Ten ostatni wkrótce wyszedł na czoło – a przed Benetta wszedł Tony Drissi z drugiego prototypu od BAR1, gdyż Schultis także szybko zjechał na zmianę. 40 minut po starcie, Benett był już przed Drissim – gdy jednak Drissi próbował kontratakować, uszkodził tył pojazdu Benetta, zmuszając go do zjazdu do boksów – a sam otrzymując 60 sekund kary.

Godzinę po starcie, Cumming zjechał na pit-stop, zmieniając się z Kylem Marcellim – ten jednak pechowo został uderzony przez BMW nr 56, ponownie zjawiając się w boksach na szybkie sprawdzenie pojazdu. Na czoło wyszedł wtedy Mike Guash – jednak on niedługo później zjechał na swoją rutynową zmianę. Marcelli powrócił więc na czoło – a trzeci był zmiennik Benetta, Tom Kimber-Smith. Razem z Cameronem, który zmienił Guascha, Brytyjczyk rozpoczął pościg za liderem kategorii – i 45 minut przed końcem wyścigu, obaj wyprzedzili Kanadyjczyka. Po ostatniej serii pit-stopów, Marcelli powrócił jednak na czoło – a Kimber-Smith był drugi, broniąc się przed atakami Camerona. Obrona niestety mu się nie udała – 20 minut przed końcem rywalizacji, Cameron wszedł na drugie miejsce i dowiózł je już do mety.

Najwięcej emocji, tradycyjnie dostarczyła rywalizacja w różnorodnej kategorii GT. Z powodu pecha z doborem opon, oba BMW zostały przesunięte na koniec stawki – a na czele, pierwsze minuty wyścigu to zacięty pojedynek Tomego Milnera i Jana Magnussena z dwóch Corvette z jadącym między nimi Jonathanem Bomarito z Vipera nr 93. Kwadrans po starcie, atak Bomarita zagrodził drogę Milnerowi – sytuację wykorzystał jednak Magnussen, wychodząc na czoło kategorii. John Edwards i Bil Auberlen w dwóch BMW powoli zbliżali się do czołówki – podobnie, jak Matteo Malucelli w Ferrari nr 62, który po drobnym kontakcie podczas ataku, 20 minut po starcie również pokonał Milnera.

Już wtedy kierowca Corvette nr 4 sugerował jednak problemy ze skrzynią biegów – to stało się faktem godzinę po starcie, gdy Milner zjechał na pobocze niesprawnym już wtedy samochodem. Wcześniej, do boksów zjechała czołówka kategorii – i dzięki wcześniejszemu pit-stopowi, za Anthonym Garcią z Corvette nr 3 i Kuno Wittmerem z Vipera nr 93 pojawili się Joey Hand w BMW nr 56 i Dirk Müller w nr 55. Za nimi Matteo Beretta w Ferrari i Marc Goossens w Viperze nr 91 – ten drugi wkrótce wyprzedzając Włocha. Hand i Müller pokonali natomiast Wittmera – a walcząc również między sobą, rozpoczęli pościg za Garcią.

Godzinę przed metą, w drugiej serii pit-stopów, na tor powrócił Bomarito – ten wkrótce wyprzedził Marca Goossensa, awansując na czwarte miejsce. Na czele wciąż byli Garcia oraz Müller przed Handem – Niemiec coraz bardziej zbliżając się do lidera. Pół godziny przed końcem wyścigu, kierowca BMW był już tuż za Hiszpanem – i rozpoczął próby ataku na Corvette. Te jednak mu się nie udawały, w dodatku przeszkadzały mu w tym prototypy PC – za to kwadrans przed metą, trzeciego Handa wyprzedził Bomarito, wkrótce zjawiając się za Müllerem. Ostatnie minuty wyścigu stały się dramatyczną walką o wygraną w tej klasie – Müller wciąż próbował wyprzedzić Garcię – a Bomarito szukał sposobu, by odebrać Niemcowi drugie miejsce. Na przedostatnim okrążeniu, taka szansa się tu pojawiła – i po świetnym ataku, Viper wyszedł przed BMW, kończąc wyścig za Garcią. Müller musiał zadowolić się miejscem trzecim – a kolejne zajęli Hand i Goossens.

Zaskakujący pojedynek w końcówce miał miejsce także w kategorii GTC – wcześniej jednak, działo się tu wyjątkowo niewiele. Niedługo po starcie, Henriqe Cisneros w nr 30 od NGT wyprzedził Bena Keatinga z Porsche nr 66 od TRG – a za nimi widnieli Nelson Canache w nr 45 i Cooper MacNeil w nr 22. Ten układ nie zmienił się nawet, gdy kierowców zastąpili ich silniejsi zmiennicy, Sean Edwards, Spencer Pumpelly i Jeroen Bleekemolen – coś ruszyło się dopiero na godzinę przed końcem wyścigu. Wtedy, podczas pit-stopów, regulamin złamali Bleekemolen oraz Andy Lally z Porsche nr 22 – Lally powracając jednak na miejsce czwarte. Damien Faulkner w nr 66 zbliżał się za to do prowadzącego Edwardsa – i kwadrans przed końcem wyścigu, Irlandczyk rozpoczął ataki na lidera. Przez 10 minut, Edwards musiał zaciekle bronić swojej pozycji – lecz na dwa okrążenia przed metą, wskutek zamieszania związanego z dublowaniem ich przez prototypy, Faulkner wykorzystał okazję i wyszedł na czoło. Także niespodziewanie, trzecie miejsce stracił wskutek trzeciego pit-stopu Spencer Pumpelly – przez co na podium znalazł się również Andy Lally.

P	Nr	Kierowcy			Klasa	Zespół			Rezultat
1	6		Klaus Graf Lucas Luhr	1	P1		Dyson Racing Team		83 okr.
2	16		Tony Burgess Chris McMurry	2	P1		Muscle Milk Pickett Racing		+ 2 okr.
3	551		Scott Tucker Ryan Briscoe	1	P2		Level 5 Motorsport		+ 3 okr.
4	552		Marino Franchitti Guy Cosmo	2	P2		Level 5 Motorsport		+ 3 okr.
5	02		Ed Brown Johannes van Overbeek	3	P2		Extreme Speed Motorsport		+ 4 okr.
6	01		Scott Sharp Anthony Lazarro	4	P2		Extreme Speed Motorsport		+ 4 okr.
7	8		Kyle Marcelli Chris Cumming	1	PC		BAR1 Motorsports		+ 4 okr.
8	52		Mike Guasch Dane Cameron	2	PC		PR1 Mathiasen Motorsports		+ 4 okr.
9	05		Jonathan Bennett Tom Kimber-Smith	3	PC		CORE Autosport		+ 4 okr.
10	18		Tristan Nunez Charlie Shears	4	PC		Performance Tech Motorsports		+ 5 okr.
11	81		Mirco Schultis Renger Van Der Zande	5	PC		8Star Mishumotors		+ 5 okr.
12	9		Bruno Junqueira David Heinemeier-Hansson	6	PC		RSR Racing		+ 5 okr.
13	3		Jan Magnussen Antonio Garcia	1	GT		Corvette Racing		+ 5 okr.
14	93		Jonathan Bomarito Kuno Wittmer	2	GT		SRT Motorsports		+ 5 okr.
15	56		Dirk Müller John Edwards	3	GT		BMW Team RLL		+ 5 okr.
16	55		Bill Auberlen Joey Hand	4	GT		BMW Team RLL		+ 6 okr.
17	91		Marc Goossens Dominik Farnbacher	5	GT		SRT Motorsports		+ 6 okr.
18	62		Olivier Beretta Matteo Malucelli	6	GT		Risi Competizione		+ 6 okr.
19	17		Wolf Henzler Bryan Sellers	7	GT		Team Falken Tire		+ 7 okr.
20	23		Bill Sweedler Townsend Bell	8	GT		Team West Alex Job Racing		+ 8 okr.
21	66		Ben Keating Damien Faulkner	1	GTC		TRG		+ 11 okr.
22	30		Henrique Cisneros Sean Edwards	2	GTC		NGT Motorsports		+ 11 okr.
23	27		Patrick Dempsey Andy Lally	3	GTC		Dempsey Del Piero Racing		+ 11 okr.
24	11		Mike Hedlund Jan Heylen	4	GTC		JDX Racing		+ 11 okr.
25	45		Nelson Canache, Jr. Spencer Pumpelly	5	GTC		Flying Lizard Motorsport		+ 11 okr.
26	22		Cooper MacNeil Jeroen Bleekemolen	6	GTC		Alex Job Racing		+ 12 okr.
27	44		Seth Neiman Dion von Moltke	7	GTC		Flying Lizard Motorsport		+ 12 okr.
NSK	7		Rusty Mitchell Tomy Drissi		PC		BAR1 Motorsports
NSK	0		Andy Meyrick Katherine Legge		P1		Deltawing Racing Cars
NSK	48		Bryce Miller Marco Holzer		GT		Paul Miller Racing
NSK	06		Patrick Long Colin Braun		GT		CORE Autosport
NSK	5		Ryan Dalziel John Pew		PC		Starworks Motorsport
NSK	4		Oliver Gavin Tommy Milner		GT		Corvette Racing