Luhr i Graf trzeci raz z rzędu

Klaus Graf i Lucas Luhr trzeci rok z rzędu wygrali wyścig Amerykańskiej Serii Le Mans na ulicach Long Beach. W klasie GT pierwsze zwycięstwo z nowym samochodem odniósł zespół BMW.

Na starcie Chris Dyson walczył o prowadzenie z Neelem Janim, jednak to Szwajcar wszedł w pierwszy zakręt jako lider i zaczął od razu odjeżdżać od rywali. Wszyscy kierowcy zachowali spokój i nie doszło do żadnych incydentów na pierwszym okrążeniu, jednak wiązało się to z brakiem walki o pozycję we wszystkich klasach.

Na drugim okrążeniu Maxime Martin przestrzelił hamowanie do pierwszego zakrętu i wyjechał poza tor, spadając na ostatnią pozycję. Lucas Luhr po wielu próbach ataku wyprzedził Chrisa Dysona w zakręcie numer 6, doprowadzając do drobnego kontaktu. Niemiec natychmiast rozpoczął pościg za Jaanim, jednak tracił do niego już cztery sekundy.

Po ośmiu minutach w pierwszym zakręcie doszło do kolizji w klasie GTC, w wyniku której obrócił się Michael Avenatti z zespołu Patricka Dempseya, uderzony przez jednego z kierowców zespołu TRG. Wóz Avenattiego został uszkodzony i powoli zmierzał do alei serwisowej, żegnając się, z marzeniami o dobrej pozycji, by wkrótce wycofać się z wyścigu.

Guy Cosmo przez dziesięć minut walczył z samochodami Prototype Challenge, by móc nawiązać walkę ze Scottem Tuckerem o prowadzenie w klasie P2. Kilka sekund przed tą dwójką jechał Duncan Ende, startujący z pole position w klasie PC. Potwierdza to, jak dużą zmianą było wprowadzenie w tej klasie opon Continental w miejsce Michelinów. Kierowcy prototypów Oreca FLM09 bez żadnych innych zmian przeszli od walki o utrzymanie się przed autami GT do równej rywalizacji z prototypami P2.

Chwilę później w pierwszym zakręcie doszło do kolizji w klasie GT. Kuno Wittmer w Viperze wyprzedził Bryana Sellersa w Porsche zespołu Falken Tire, stykając się z nim bokiem, co otworzyło drzwi Antonio Garcii w Corvette, który wyprzedził tę dwójkę i od razu usiadł na ogonie prowadzącego w drugim Viperze Marca Goossensa. Wittmera szybko spotkała kara - obrócił się on w nawrocie, potrącony przez Oliviera Berettę.

Garcia nie czekał z pierwszymi próbami ataku na pozycję lidera, jednak po 15 minutach wywieszono żółte flagi, po tym jak z prototypu Chrisa Cumminga odleciał przód, który wylądował na środku toru. Tuż przed neutralizacją doszło do pierwszej zmiany lidera. Guy Cosmo zahamował później niż Scott Tucker na wejściu w pierwszy zakręt, obejmując prowadzenie w klasie P2. Podczas tak wczesnej neutralizacji większość kierowców nie zdecydowała się na zjazd do boksów, wykorzystując jazdę za samochodem bezpieczeństwa do schłodzenia opon i hamulców i przygotowania się do restartu, podczas którego wszystkie wypracowane różnice zostały zniwelowane do zera. Niespodziankę sprawił jednak Lucas Luhr, który oddał samochód w ręce Klausa Grafa po kwadransie jazdy. Zespół dotankował prototyp, jednak mimo neutralizacji nie zmieniono opon.

Po ponad 10 minutach neutralizacji Neel Jani i Chris Dyson natychmiast odjechali od wolniejszych prototypów, wykorzystując wolny tor. Takiego komfortu nie miał Graf, który musiał przebijać się przez stawkę, a w dodatku podczas postoju nie podłączono poprawnie jego radia, przez co stracił łączność z zespołem. Tuż po zjeździe samochodu bezpieczeństwa do boksów zjechał Beretta, by odbyć karę 60-sekundowego postoju za spowodowanie kolizji z Wittmerem.

Po pół godzinie rywalizacji i kilka minut po wznowieniu wyścigu, Chris Dyson uderzył w barierę na wyjściu z zakrętu numer 9 i nie mógł kontynuować jazdy. Samochodu nie można było bezpiecznie usunąć z toru i nad torem ponownie wywieszono żółte flagi. Największym pechowcem był Olivier Beretta, który znalazł się w niewłaściwym miejscu i stracił okrążenie do rywali w klasie GT. Neutralizacja ucieszyła natomiast zespół Muscle Milk Pickett Racing. Samochód Dysona po raz kolejny nie zdobędzie punktów, odpadając już z walki o tytuł, a mechanicy mogli przekazać Klausowi Grafowi informację, by ten wpiął poprawnie wtyczkę radia.

Po przekroczeniu pod żółtymi flagami 40 minut wyścigu, kierowcy "amatorzy" wypełnili swój obowiązkowy czas jazdy w czasie wyścigu, dlatego ogromna grupa kierowców zjechała do boksów, by oddać kierownicę swoim "profesjonalnym" partnerom. Był to także znakomity moment na zjazd, ponieważ dawał nadzieję na dojechanie do mety bez konieczności dolewania paliwa, jeżeli doszłoby do kolejnej neutralizacji. Bryan Sellers objął prowadzenie w klasie GT przed Antonio Garcią, po tym jak obaj kierowcy Viperów zjechali do alei serwisowej. Pod nieobecność Chrisa Dysona w czołówce wskoczył on na 3. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Tuż po restarcie Bryce Miller w Porsche zaatakował Billa Sweedlera w Ferrari w walce o trzecie miejsce w klasie GT. Sweedler wytrącony z rytmu od razu został zaatakowany z sukcesem przez Tommy'ego Milnera w Corvette i musiał się bronić przed Joeyem Handem w BMW. Nie musiał jednak długo odpierać ataków Amerykanina, ponieważ Scott Tucker potrącony przez jednego z kierowców klasy GTC obrócił się w ostatnim nawrocie, a w dalszej części stawki doszło do kolizji kierowców, którzy próbowali ominąć stojący prototyp. Z jednego z pucharowych Porsche wylał się płyn chłodniczy, sprawiając, że nawierzchnia w najwolniejszym miejscu toru stała się niezwykle śliska.

Po otwarciu alei serwisowej zjechała cała czołówka w klasie GT. Bardzo szybkie zmiany we wszystkich zespołach sprawiły, że załogi utrzymały swoje pozycje na torze. Po zjeździe prowadzącego Neela Janiego, który oddał kierownicę w ręce Nicka Heidfelda doszło do niezwykłej sytuacji. W połowie wyścigu na prowadzeniu był Dominik Farnbacher w samochodzie klasy GT, a na okrążeniu lidera znajdowało się 20 aut.

W klasie P1 Klaus Graf z Muscle Milk proadził przed Nickiem Heidfeldem. Johannes van Overbeek był na czele klasy P2, a za nim był Colin Braun w prototypie PC. Pierwszy w klasie GTC jechał Sean Edwards.

Po restarcie, na 55 minut przed końcem, na prowadzenie wyszedł Colin Braun w Orece FLM09 klasy PC, a za nim w odstępie kilku sekund podążał lider klasy P2 Johannes van Overbeek. Lider najszybszej klasy Klaus Graf musiał tym czasem przebijać się przez stawkę, jednak radził sobie lepiej od Nicka Heidfelda, którego wyprzedził dzięki krótszemu postojowi w boksach. Dziesięć minut zajęło Grafowi wyprzedzenie wolniejszych aut i objęcie prowadzenia w klasyfikacji generalnej wyścigu. Jechał on jednak znacznie szybciej od Heidfelda, którego niewielkie doświadczenie w wyścigach długodystansowych nie pomagało mu w utrzymaniu kontaktu z jego rywalem i na tej niezwykłej walce kierowców P1 stracił ponad 20 sekund. Po uporaniu się z kierowcami innych klas mógł jednak przyśpieszyć i zacząć nadrabiać dystans do lidera.

Na pół godziny przed końcem chwilę grozy przeżył Scott Tucker w prototypie z numerem 552, zbyt wcześnie składając się w zakręt numer 9 i uderzając w betonową bandę. Efektem tego manewru było uszkodzone zawieszenie i koniec walki załogi tego pojazdu o zwycięstwo w klasie P2. Zespół Level 5 miał jednak kolejny powód do zmartwień, ponieważ Ryan Briscoe w siostrzanym aucie 551 zderzył się z autem klasy GTC i musiał zjechać do swoich mechaników. Na czele w tej klasie jechali niezagrożeni koledzy z zespołu Extreme Speed Motorsports - Scott Sharp i Johannes van Overbeek.

Na kwadrans przed końcem rywalizacji Wolf Henzler w Porsche zespołu Falken Tire bardzo optymistycznie zaatakował Jonathana Bomarito w walce o 4. miejsce w klasie GT. Henzler od dłuższego czasu zbliżał się do kierowcy Vipera i zahamował dużo później w pierwszym zakręcie, doprowadzając do kolizji. Obaj kierowcy stracili wiele pozycji, a Henzler otrzymał karę 60 sekund postoju za spowodowanie kolizji. Chwilę później w tym samym miejscu punkt hamowania przestrzelił Dominik Farnbacher, prowadzący w siostrzanym Viperze, oddając prowadzenie Billowi Auberlenowi w BMW. Na przedostatnim okrążeniu Dirk Müller zaatakował Farnbachera i awansował na drugie miejsce, dając BMW dublet w drugim wyścigu modelu Z4 GTE.

Na czele do mety dojechał Klaus Graf, który wspólnie z Lucasem Luhrem wygrał w Long Beach trzeci raz z rzędu. Scott Sharp dojechał do mety jako zwycięzca klasy P2 i stanął na podium wraz z Guyem Cosmo. Wśród kierowców PC triumfowali Jonathan Bennett i Colin Braun, a w GTC Henrique Cisneros i Sean Edwards.

P	Nr	Kierowcy		Klasa	P	Zespół			Rezultat
1	6		Klaus Graf Lucas Luhr	P1	1		Muscle Milk Pickett Racing		80 okr.
2	12		Nick Heidfeld Neel Jani	P1	2		Rebellion Racing		+ 36,33
3	05		Jonathan Bennett Colin Braun	PC	1		CORE Autosport		+ 1 okr.
4	52		Mike Guasch Luis Diaz	PC	2		PR1 Mathiasen Motorsports		+ 1 okr.
5	9		Bruno Junqueira Duncan Ende	PC	3		RSR Racing		+ 1 okr.
6	01		Scott Sharp Guy Cosmo	P2	1		Extreme Speed Motorsport		+ 1 okr.
7	55		Bill Auberlen Maxime Martin	GT	1		BMW Team RLL		+ 2 okr.
8	02		Ed Brown Johannes van Overbeek	P2	2		Extreme Speed Motorsport		+ 2 okr.
9	56		Dirk Müller Joey Hand	GT	2		BMW Team RLL		+ 2 okr.
10	91		Marc Goossens Dominik Farnbacher	GT	3		SRT Motorsports		+ 2 okr.
11	4		Oliver Gavin Tommy Milner	GT	4		Corvette Racing		+ 2 okr.
12	3		Jan Magnussen Antonio Garcia	GT	5		Corvette Racing		+ 2 okr.
13	48		Bryce Miller Marco Holzer	GT	6		Paul Miller Racing		+ 2 okr.
14	23		Bill Sweedler Townsend Bell	GT	7		Team West Alex Job Racing		+ 3 okr.
15	93		Jonathan Bomarito Kuno Wittmer	GT	8		SRT Motorsports		+ 3 okr.
16	62		Olivier Beretta Matteo Malucelli	GT	9		Risi Competizione		+ 3 okr.
17	7		Tomy Drissi Rusty Mitchell	PC	4		BAR1 Motorsports		+ 3 okr.
18	18		Tristan Nunez Charlie Sears	PC	5		Performance Tech Motorsports		+ 4 okr.
19	17		Wolf Henzler Bryan Sellers	GT	10		Team Falken Tire		+ 4 okr.
20	30		Henrique Cisneros Sean Edwards	GTC	1		NGT Motorsports		+ 5 okr.
21	45		Nelson Canache, Jr. Spencer Pumpelly	GTC	2		Flying Lizard Motorsport		+ 5 okr.
22	44		Brian Wong Dion von Moltke	GTC	3		Flying Lizard Motorsport		+ 5 okr.
23	22		Cooper MacNeil Jeroen Bleekemolen	GTC	4		Alex Job Racing		+ 5 okr.
24	68		Bret Curtis Craig Stanton	GTC	5		TRG		+ 5 okr.
25	8		Kyle Marcelli Chris Cumming	PC	6		BAR1 Motorsports		+ 5 okr.
26	27		Patrick Dempsey Joe Foster	GTC	6		Dempsey Del Piero Racing		+ 7 okr.
27	66		Ben Keating Damien Faulkner	GTC	7		TRG		+ 7 okr.
28	551		Scott Tucker Marino Franchitti	P2	3		Level 5 Motorsport		+ 14 okr.
29	11		Mike Hedlund Jan Heylen	GTC	8		JDX Racing		+ 18 okr.
30	552		Scott Tucker Ryan Briscoe	P2	4		Level 5 Motorsport		+ 23 okr.
31	16		Chris Dyson Guy Smith	P1	3		Dyson Racing Team		+ 63 okr.
32	99		David Calvert-Jones Jerry Vento	GTC	9		Competition Motorsport		+ 74 okr.
33	10		Michael Avenatti Bob Faieta	GTC	10		Dempsey Del Piero Racing		+ 75 okr.