Zaledwie tydzień po 24-godzinnym klasyku, jakim było Le Mans, zawodnicy serii IMSA polecą do Stanów Zjednoczonych, a konkretnie do stanu Nowy Jork, gdzie położony jest tor wyścigowy Watkins Glen International. Obiekt znajduje się około 200 kilometrów od granicy z Kanadą.
Na Watkins Glen kierowcy wszystkich klas, pojadą w 6-godzinnym wyścigu. Potocznie wydarzenie nazywa się to 6h Glen. Jest to 3, z 5 zaplanowanych rund długodystansowych w IMSA. Na start do 6h Glen zapisało się 56 zespołów.
Do stawki powraca m.in. prototyp Lamborghini ekipy Iron Lynx #63, które przyzwoicie pojechało w Le Mans. Prototyp, który startował w 24-godzinnym wyścigu z numerem 19, ukończył rywalizację na 13 miejscu, tracąc do zwycięskiego Ferrari 2 okrążenia toru Circuit de la Sarthe. Na Watkins Glen zobaczymy dwóch włoskich zawodników w zielono-czarnym Lamborghini, Matteo Cairoli i Andrea Caldarelli.
Reszta ekip, która na co dzień startuje w Ameryce Północnej, nie miała tak dużego szczęścia, jak wspomniane Lamborghini. Action Express Racing, które we Francji miało numer 311, ukończyło rywalizację na 15 miejscu, po uprzednim błędzie Deraniego i rozbiciu Cadillaca, zaś dwa inne zespoły Porsche Penske Motorsport #4 (składająca się z dwóch kierowców ekipy #6 i jednego z #7), oraz Cadillac Racing #3 nie ukończyły wyścigu Le Mans 24h.
W klasach LMP2 i LMGT3 sprawy wyglądały odrobinę lepiej. 13 miejsce w klasie zajął Inception Racing #70 po problemach z McLarenem, zaś w LMP2 Am, 6 miejsce zajął United Autosports #23, zaś CrowdStrike Racing by APR #45 nie ukończyło ostatecznie zawodów.
Na Watkins Glen zobaczymy też parę znajomych ekip, które wcześniej rywalizowały we Francji. Pojawi się m.in. Iron Dames #83, Proton Competition #55, Heart of Racing #27, a także zdobywcy 2 miejsca w LMP2 Am, AO Racing #99, a także nasz polski Inter Europol Competition by PR1/Mathiasen Motorsports #52. We wspomnianym „polskim” prototypie pojedzie Kuba Śmiechowski, zdobywca drugiego miejsca w LMP2, podczas 24h Le Mans.
Historia obiektu Watkins Glen International sięga późnych lat 40, gdzie obok małej wioski organizowano wyścigi, dzięki determinacji studenta prawa, Camerona Argetsingera. Marzeniem jego, było zorganizowanie wyścigu „w stylu europejskim”. W 1948 roku odbyły się pierwsze wyścigi w Stanach Zjednoczonych, po II wojnie światowej, a dzięki Argetsingerowi, pierwsze zmagania odbyły się właśnie w Watkins Glen.
W 1956 roku wybudowano 3,7-kilometrowy tor, a rok później odbyły się tam pierwsze, profesjonalne wyścigi NASCAR. Triumfatorem był wówczas Buck Baker z Chevroleta. Watkins Glen od 1961 roku do 1980 był obiektem zmagań zawodników Formuły 1. To właśnie tam, pierwszą i jedyną wygraną zdobył Innes Ireland z ekipy Team Lotus w inauguracyjnym wyścigu Formuły 1 na tym torze.
W latach 70-tych, Watkins Glen Grand Prix Circuit zostało rozbudowane, przez co, pojawiły się też inne serie, które ścigały się na torze. Niestety, obiekt ten ma też swoją mroczną stronę. W 1973 roku podczas treningu przed Grand Prix Stanów Zjednoczonych, zginął Francois Cevert, były zwycięzca tego wyścigu z 1971 roku. Rok później podczas tragiczny i drastyczny wypadek miał austriacki zawodnik, Helmuth Koinigg, który na zakręcie 7 uderzył w barierę, która odcięła mu głowę. W tym roku stosunkowo niedawno zginął Steven Cullman podczas wyścigu klasyków organizowanych na tym torze.
W 1980 roku tor Watkins Glen zbankrutował, przez co stracił też możliwość organizacji Grand Prix USA, a rok później ostatni wyścig miał też tutaj seria CART. Do 1984 roku organizowano tylko i wyłącznie wyścigi SCCA. Obiekt w 1983 roku przejęty został przez nowo powstałą spółkę, Corning Enterprises. Przez współpracę z International Speedway Corporation, do toru Watkins Glen dodano nowy człon, który jest po dziś dzień. Od 1984 roku, tor nazywa się Watkins Glen International.
Co prawda Formuła 1 nie wróciła na tor położony w stanie Nowy Jork, ale zyskała nowe życie. W roku ponownego otwarcia powróciły wyścigi Trans-Am, a w 1986 – powróciły auta NASCAR. W 1984 roku powrócił na tor wyścig 6-godzinny z przerwą w 2020 roku (przerwa spowodowana pandemią koronawirusa).
Przez cały okres tor był przebudowywany, ale aktualna nitka toru pozostała z nami od 1992 roku. Wtedy dodano szykanę „Inner Loop” i przez to obecna długość obiektu wynosi ponad 5,5 km. W 2005 roku w Watkins Glen International zorganizowano ponownie wyścig IndyCar, a jego zwycięzcą został wówczas, 25-letni Scott Dixon. Tor był obiektem zmagań kierowców tej serii do 2017 roku.
Przez czytelników „USA Today”, Watkins Glen International został trzykrotnie okrzyknięty „najlepszym torem NASCAR”.
W poprzednim roku 6-godzinny wyścig sensacyjnie wygrało BMW Team RLL #25 z Connorem De Phillippim i Nickiem Yelloly w składzie. Kierowcy fabrycznego BMW startującego w IMSA, co prawda dojechali na drugim miejscu, jednak kara, która została nałożona po wyścigu na Porsche Penske Motorsports #6 sprawiła, że to bawarski zespół triumfował pierwszy i jak na razie jedyny raz w serii.
W innych klasach wygrywali Crowdstrike Racing by APR #04 z Kurtzem, Hanleyem i Siegelem w składzie, a w klasach GTD i GTD Pro zwycięzcami były samochody Lexusa ekipy Vasser Sullivan.
Kwalifikacje odbędą się w sobotę o 21:25, a wyścig, który na żywo można będzie obejrzeć na kanale serii IMSA, na Youtube, rozpocznie się w niedzielę o godzinie 17:00.
Kwalifikacje:
Wyścig:
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
