Triumf Loeba, Signatech mistrzem, sensacja w GTE

Załoga Sébastien Loeb Racing wygrała wyścig ELMS w Estoril. Wskutek ogromnego pecha zespołu AF Corse, 21-punktową stratę odrobili kierowcy SMP Racing.

To miał być wyścig potwierdzający wywalczone już wcześniej pozycje. W przypadku dwóch kategorii, tak rzeczywiście się stało – mimo gorszych wyników od ich czołowych konkurentów, przewagi punktowe wystarczyły, aby puchary trafiły do liderów. W przypadku Signatech mogło być zresztą dużo lepiej, gdyż dobrą pozycję zniszczył błąd i kara podczas jednego z pit-stopów – ale mogło być i dużo gorzej, gdyż dopiero trzeci wynik JOTA Sport był po części sprawką kontaktu na początku wyścigu z jednym z pojazdów GT. W GTC, załoga nr 73 od SMP jechała szybko, ale bez ryzyka, pod koniec wyścigu oddając drugie miejsce konkurentom z Formula Racing – przy okazji, triumf zaliczył tu zespół Marc VDS, zapowiadający w przyszłym roku starty w tej serii. To jednak, co stało się w GTE, wielu kibiców wstawiło w zdumienie – problemy załogi nr 55 od AF Corse i świetna jazda ekipy SMP pokazały, że nawet 21 punktów przewagi nie gwarantuje ostatecznego sukcesu.

Wśród prototypów, początek wyścigu zapowiadał bezpośredni pojedynek między załogami Signatech i JOTA. Nieco niespodziewanie, trzecie miejsce szybko zajął Mark Szulsicki z Greaves Motorsport – a Pierre Thiriet z TDS spadł na piąte po nieudanej obronie przed Rosjaninem oraz Pierrem Raguesem z Morand Racing. Pół godziny po starcie, seria błędów przetasowała jednak stawkę – w poślizg wpadł Szulsicki, szybciej od innych zaliczając pit-stop (i krótki postój w garażu), a także załogi Race Performance i Murphy Prototypes.

Po pierwszej serii zjazdów, Felipe Albuquerquego zmienił Simon Dolan, a Nelsona Panciaticiego Paul-Loup Chatin. Wtedy też doszło do feralnego kontaktu prototypu JOTA – lekko uderzyło w niego Ferrari ekipy AF Corse, wprowadzając Zytek w poślizg. Dolan stracił całą przewagę, a wkrótce został przez Chatina wyprzedzony – po czym zrobił to także Tristan Gommendy w Ligierze od TDS. W połowie godziny drugiej, Gommendy był nawet pierwszy – szybko jednak rozpoczęła się druga seria pit-stopów – a po niej, czar Ligiera prysł.

Po raz kolejny, Ligiera zatrzymały w boksach problemy z silnikiem – a dość niespodziewanie, w czołówce pojawił się Jimmy Eriksson z Sébastien Loeb Racing, i to między prowadzącym Oliverem Webbem z Signatech i Simonem Dolanem. Ten, na 100 minut przed końcem wyścigu zaliczył kolejną przygodę – przez co Erikssona ścigał teraz Gary Hirsch z Morand Racing. Dwójka ta, po kolejnej serii zmian walczyła o miejsce drugie – Hirsch ostatecznie nawet wyprzedzając zmiennika Erikssona, Vincenta Capillairego, jednak szybko zaliczając kolejny pit-stop.

Jak się okazało, SLR i Morand miały ostatecznie walczyć o zwycięstwo – a wszystko przez błąd ekipy Signatech, kiedy to Chatin zaliczył w boksach coś na kształt kary stop-and-go. Sędziowie ukarali ekipę 3 minutami postoju – co sprawiło, że Signatech musiał zjechać jeszcze dwa razy. Po odbyciu kary, Chatin zaliczył w końcu zmianę – i spadł na miejsce piąte, za Harrego Tincknella z JOTA Sport, który starał się walczyć z Michelem Freyem o pozycję czwartą. Gdy tą wygrał, Brytyjczyk zaczął ścigać drugiego w stawce Christiana Kliena – niestety, na dogonienie go zabrakło już czasu. Wyścig wygrała ekipa Sébastiena Loeba, Morand Racing dojechali jako drudzy – i to oni mogli się cieszyć z trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej, za Signatech-Alpine i JOTA Sport.

Wywalczona wcześniej przewaga nie zawsze jednak wystarcza – nawet, jeśli wynosi ona aż 21 punktów. Właśnie z taką przystępowali do wyścigu Matt Griffin i Duncan Cameron z załogi AF Corse nr 55 – teoretycznie, mogli więc pozwolić sobie na spokojną jazdę w cieniu konkurentów. Niestety, los szybko sprowadził ich na ziemię – niedługo po starcie, jadącego w Ferrari Michele Rugolo uderzył jeden z McLarenów kategorii GTC, co spowodowało problemy w samochodzie ciągnące się już do końca wyścigu. Od tej chwili, wszystko zależało głównie od postawy konkurentów z załogi SMP nr 72 – a ci początkowo przegrywali z kierowcami Gulf Racing, AT Racing, a nawet kolejnymi w stawce. Pojazdy Gulf były zresztą (tradycyjnie) na czele aż do połowy wyścigu – o kolejne miejsca, AT Racing walczył natomiast głównie z załogą JMW.

W połowie wyścigu, najlepszych kierowców Gulf zastąpili ich partnerzy – Stuartowi Hallowi z Aston Martina udało się jednak utrzymać czołową pozycję. W Ferrari nr 72 jechał za to Wiktor Szajtar – i w połowie godziny trzeciej dogonił wice-lidera, Daniela McKenziego z JMW. Wygrany pojedynek sprawił, że do zdobycia była już tylko pozycja lidera – a tu, na ostatnią godzinę wyścigu, Stuarta Halla zmieniał dużo słabszy Roald Goethe. Przy zmianie Szajtara na Andrea Bertoliniego oznaczało to nic innego, jak łatwe objęcie prowadzenia – a w konsekwencji przejęcie mistrzostwa od załogi AF Corse. Stało się to na 35 minut przed końcem wyścigu – a po tym czasie, sensacyjny wynik stał się faktem. Griffin i Cameron musieli pogodzić się z przegraną w sezonie – podobnie jak Michele Rugolo, który wskutek nieobecności w wyścigu na torze Imola, wśród kierowców zajął miejsce trzecie. W wyścigu, za Bertolinim dojechał Marco Cioci z AF Corse nr 54, pokonując Daniela Zampieriego z JMW.

Bez niespodzianek obyło się natomiast w kategorii GTC, gdzie załoga SMP Racing nr 73 zdobyła mistrzostwo zgodnie z oczekiwaniami. Nieco pomógł mu w tym pech Johnnego Laursena, który kilka minut po starcie, na krótko wypadł z toru i stracił dobre, czwarte miejsce – w praktyce jednak, musiałaby się powtórzyć sytuacja z kategorii GTE, ażeby Duńczycy wygrali z Rosjanami. Początkowo, na czele widniał Kirył Ładygin z Ferrari nr 71 – kwadrans po starcie, prowadzenie odebrał mu jednak Markus Palttala z BMW ekipy Marc VDS. Wkrótce, kolejne miejsca zajmowali już pozostałe załogi SMP Racing – a po pierwszej serii zmian, Luca Persiani z nr 71 powrócił na czoło stawki, wyprzedzając BMW. Nieco gorzej spisywał się Olivier Beretta, w czym udział miał jego błąd z początku godziny drugiej.

Sytuacja ta nie zmieniała się przez dłuższy czas – do czołówki wracało jednak Ferrari ekipy Formula Racing. 75 minut przed metą, Duńczykom ułatwił sytuację pożar silnika, który ze stawki wyeliminował Porsche zespołu Prospeed – wciąż jednak jechali oni blisko liderów klasyfikacji z Ferrari nr 73 – a sama ich obecność na torze oznaczała brak mistrzostwa dla kierowców z Danii. W ostatniej godzinie wyścigu, Jan Magnussen nawet wyprzedził Dawida Markozowa – a pecha mieli dotychczasowi liderzy, Luca Persiani zaliczając dwa dodatkowe pit-stopy. To sprawiło, że załoga nr 71 dojechała do mety dopiero jako czwarta – a zwycięstwo przypadło debiutującym w nowej odsłonie ELMS kierowcom zespołu Marc VDS. Mistrzostwo dla załogi nr 71 od SMP, wice-mistrzostwo dla Formula Racing – a miejsce trzecie zachowali koledzy nowych mistrzów z Ferrari nr 73.

P	Nr	Kierowcy			Klasa	Zespół			Rezultat
1	24		Vincent Capillaire Jimmy Eriksson	1	LMP2		Sébastien Loeb Racing		146 okr.
2	43		Christian Klien Gary Hirsch Pierre Ragues	2	LMP2		NewBlood by Morand Racing		+ 35,399
3	38		Simon Dolan Harry Tincknell Filipe Albuquerque	3	LMP2		Jota Sport		+ 43,713
4	34		Michel Frey Franck Mailleux	4	LMP2		Race Performance		+ 1 okr.
5	36		Nelson Panciatici Paul Loup Chatin Oliver Webb	5	LMP2		Signatech Alpine		(+ 43,221)
6	48		Pipo Derani James Littlejohn Tony Wells	6	LMP2		Murphy Prototypes		+ 2 okr.
7	41		Johnny Mowlem Miguel Faisca James Fletcher	7	LMP2		Greaves Motorsport		(+ 29,016)
8	29		Julien Schell Nicolas Leutwiler Jonathan Coleman	8	LMP2		Pegasus Racing		+ 5 okr.
9	72		Andrea Bertolini Wiktor Szajtar Siergiej Żłobin	1	LMGTE		SMP Racing		+ 7 okr.
10	54		Piergiuseppe Perazzini Marco Cioci Michael Lyons	2	LMGTE		AF Corse		+ 8 okr.
11	66		Daniel McKenzie George Richardson Daniel Zampieri	3	LMGTE		JMW Motorsport		(+ 13,404)
12	86		Michael Wainwright Adam Carroll Ben Barker	4	LMGTE		Gulf Racing UK		(+ 16,812)
13	85		Roald Goethe Stuart Hall Daniel Brown	5	LMGTE		Gulf Racing UK		(+ 1:02,583)
14	56		Alaksandr Talkanitsa Jr. Alaksandr Talkanitsa Sr. Pierre Kaffer	6	LMGTE		AT Racing		(+ 1:17,597)
15	87		Bas Leinders Markus Palttala Henry Hassid	1	GTC		BMW Sports Trophy Marc VDS		+ 9 okr.
16	60		Johnny Laursen Mikkel Mac Jensen Jan Magnussen	2	GTC		Formula Racing		+ 10 okr.
17	80		Michał Broniszewski Giacomo Piccini	7	LMGTE		Kessel Racing		(+ 43,851)
18	73		Olivier Beretta Anton Ładygin David Markozow	3	GTC		SMP Racing		(+ 46,259)
19	71		Aleksiej Basow Kirył Ładygin Luca Persiani	4	GTC		SMP Racing		(+ 1:03,218)
20	70		Yannick Mallegol Francois Perrodo Emmanuel Collard	8	LMGTE		AF Corse		(+ 1:03,973)
21	76		Raymond Narac Nicolas Armindo Christina Nielsen	9	LMGTE		IMSA Performance Matmut		+ 11 okr.
22	98		Kevin Korjus Grégoire Demoustiér Yann Goudy	5	GTC		ART Grand Prix		+ 12 okr.
23	78		Leonid Machitski Timur Sardanow Jonathan Cocker	6	GTC		Team Russia by Barwell		(+ 1:17,919)
24	95		Adrien De Leener Cédric Sbirrazzuoli	7	GTC		AF Corse		+ 13 okr.
25	67		Erik Maris Jean-Marc Merlin Eric Helary	10	LMGTE		IMSA Performance Matmut		(+ 26,673)
26	63		Mads Radsmussen Filipe Barreiros	8	GTC		AF Corse		+ 14 okr.
27	92		Mario Cordoni Marco Zanuttini Andrea Montermini	9	GTC		Team Ombra		+ 15 okr.
28	59		Christophe Bourret Pascal Gibon Jean-Philippe Belloc	10	GTC		Team Sofrev-ASP		(+ 32,535)
29	57		Borys Rotenberg Maurizio Mediani Mika Salo	11	GTC		SMP Racing		+ 19 okr.
30	55		Duncan Cameron Matt Griffin Michele Rugolo	11	LMGTE		AF Corse		+ 30 okr.
NSK	28		Luciano Bacheta Mark Szulsicki		LMP2		Greaves Motorsport
NSK	58		Fabien Barthez Anthony Pons Soheil Ayari		LMGTE		Team Sofrev-ASP
NSK	75		Paul Van Splunteren Gilles Vannelet Maxime Soulet		GTC		ProSpeed Competition
NSK	46		Pierre Thiriet Ludovic Badey Tristan Gommendy		LMP2		Thiriet by TDS Racing
NSK	99		Ricardo Gonzalez Karim Ajlani Alex Brundle		GTC		ART Grand Prix