Joe Gibbs Racing to dziś jeden z najbardziej utytułowanych zespołów w świecie NASCAR, swoje sukcesy zawdzięcza kierowcom, inżynierom, ekipom serwisowym i wielu innym ważnym ludziom, w tym właścicielowi, który niegdyś zdobył trzy tytuły Super Bowl, jako trener Washington Redskins.

Joe Gibbs, a właściwie Joseph Jackson Gibbs urodził się 25 listopada 1940 roku w Mocksville, w stanie Karolina Północna. Swoją profesjonalną karierę w sporcie rozpoczął od bycia trenerem w futbolu amerykańskim. Przez pierwsze sześć lat zajmował się linią ofensywną na następujących college'ach: San Diego State (1964-1966), Florida State (1967-1968) i USC (1969-1970).

W kolejnych dwóch latach zaczął trenować running backów na Uniwersytecie Arkansas, aż w końcu dostał się do NFL. W sezonach 1973-1977 trenował running backów St. Louis Cardinals (obecnie Arizona Cardinals). W 1978 roku został kordynatorem ofensywy w Tampa Bay Buccaners, a w następnych dwóch latach pełnił tę samą funkcję w San Diego Chargers (obecnie Los Angeles Chargers).

Rok 1981 przyniósł Gibbsowi awans na stanowisko głównego trenera Washington Redskins (obecnie Washington Commanders), których prowadził łącznie przez 16 sezonów, najpierw od 1981 do 1992, a następnie od 2004 do 2007.

Pod jego przewodnictwem Redskins odnieśli 140 zwycięstw, cztery mistrzostwa konferencji NFC i trzy tytuły Super Bowl (1983, 1988, 1992). Po zdobyciu trzeciego tytułu Gibbs opuścił Redskins, ponieważ zaczął mieć problemy zdrowotne i chciał skupić się na rodzinie.

Początki w NASCAR:

Przed rezygnacją z posady głównego trenera Redskins, Gibbs założył zespół w NASCAR. Pierwszym zatrudnionym kierowcą został Dale Jarrett, już w drugim sezonie startów udało mu się zwyciężyć w prestiżowym, otwierającym sezon wyścigu Daytona 500, a następnie zająć czwarte miejsce na koniec sezonu.

Gdy po sezonie 1994 Jarrett opuścił Joe Gibbs Racing (JGR), na jego miejsce został zatrudniony Bobby Labonte i to dzięki niemu pierwsze mistrzostwo kierowcy dla Joe Gibbs Racing stało się faktem. Labonte wygrał cztery wyścigi, a wśród nich znalazł się m.in. Brickyard 400. Labonte regularnie meldował się w pierwszej dziesiątce, konkretnie, zrobił to aż 24 razy. W tamtym sezonie pokonał takich kierowców, jak Dale Earnhardt, siedmiokrotny mistrz NASCAR Cup Series, Jeff Burton, dwukrotny zwycięzca najdłuższego wyścigu w sezonie, Coca-Cola 600 i Dale'a Jarretta, czyli tego, kogo zastąpił w Joe Gibbs Racing.

Po 11 latach współpracy z JGR Labonte ogłosił, że po sezonie 2005 rozstaje się z zespołem. Głównym powodem rozstania była chęć zmiany otoczenia i nowych wyzwań. Labonte przeniósł się do ekipy Petty Enterprises, gdzie objął fotel kierowcy w samochodzie z numerem 43.

Mimo rozstania z Joe Gibbs Racing, więź między Labonte a zespołem nie została zerwana. W 2016 roku Labonte powrócił do JGR na jeden wyścig, tym razem jako kierowca samochodu z numerem 18 w Xfinity (drugiej co do ważności serii NASCAR). Labonte zajął 23. pozycją w wyścigu na Daytona International Speedway.

Era Tony'ego Stewarta:

W 2002 roku, mistrzostwo z Joe Gibbs Racing zdobył Tony Stewart. Zwyciężył w trzech wyścigach i pokonał Marka Martina, czterokrotnego wicemistrza NASCAR Cup Series oraz Kurta Buscha, przyszłego mistrza serii.

W 2005 roku Tony Stewart ponownie zdobył mistrzostwo. Dla samego Stewarta sezon był jeszcze lepszy, od tego w 2002 roku. Kierowca z Indiany wygrał pięć wyścigów, w tym swój domowy, Brickyard 400. Wówczas stosowane były już play-offy, jednak działały one na innej zasadzie, niemniej jednak nawet i bez play-offów Stewart zostałby mistrzem NASCAR Cup Series w sezonie 2005.

Po sezonie 2008 Stewart podjął decyzję, która zaskoczyła wielu w świecie NASCAR – postanowił opuścić Joe Gibbs Racing i założyć własny zespół, Stewart-Haas Racing. Decyzja ta była wynikiem kilku czynników. Po pierwsze, JGR zdecydowało się na zmianę producenta samochodów z Chevroleta na Toyotę, co spotkało się z oporem Stewarta. Po drugie, Stewart chciał mieć większy wpływ na decyzje dotyczące strategii i operacji zespołu, co było możliwe tylko poprzez objęcie roli właściciela.

Mistrzostwa Kyle'a Buscha:

Kolejne mistrzostwo kierowcy dla Joe Gibbs Racing nastąpiło w 2015 roku, kiedy Kyle Busch wygrał pięć wyścigów w sezonie. Gdyby jednak nie system play-offów, Busch mistrzem by nie został, ponieważ ominął aż 11 wyścigów na początku kampanii z powodu urazu nogi, którego doznał w trakcie wyścigu NASCAR Xfinity Series. W samym finale Cup Series pokonał Kevina Harvicka (mistrz z 2004 roku), Jeffa Gordona (trzykrotny mistrz) i Martina Truexa Jr. (przyszły mistrz z 2017 roku).

Kolejne i jak dotąd ostatnie mistrzostwo dla Joe Gibbs Racing nastąpiło w 2019 roku, również za sprawą Kyle'a Buscha, który wygrał pięć wyścigów w sezonie, w tym na Auto Club Speedway, który obecnie już nie funkcjonuje. W finale sezonu Busch ponownie pokonał Truexa i Harvicka, a także Denny'ego Hamlina, kierowcy z największa liczba zwycięstw w NASCAR Cup Series, bez tytułu mistrzowskiego. Hamlin jest kierowcą Joe Gibbs Racing od samego początku swojej kariery, o Hamlinie jednak więcej będzie w dalszej części artykułu.

Niestety po sezonie 2022 nastąpiło rozstanie Buscha z Joe Gibbs Racing. Głównym powodem rozstania była utrata głównego sponsora, firmy Mars, Inc., która przez lata wspierała Buscha. Bez tego wsparcia finansowego, JGR nie było w stanie zaoferować kierowcy warunków kontraktowych odpowiadających jego oczekiwaniom. Busch odrzucił propozycję przedłużenia umowy bez gwarancji sponsora, uznając ją za nieakceptowalną.

Dodatkowo po zakończeniu współpracy z Mars, Inc., JGR nie było w stanie pozyskać nowego głównego sponsora, co dodatkowo utrudniło sytuację finansową zespołu. W wyniku tych trudności Joe Gibbs zdecydował się na zatrudnienie Ty'a Gibbsa, swojego wnuka, co spotkało się z mieszanymi reakcjami fanów i ekspertów.

Świetni kierowcy, ale bez mistrzowskiego tytułu w Joe Gibbs Racing:

Teraz czas na Denny'ego Hamlina, który dołączył do zespołu na pełen etat w 2006 roku i stał się jednym z najważniejszych kierowców JGR w XXI wieku. Choć mistrzostwo NASCAR Cup Series wciąż mu umyka, Hamlin jest trzykrotnym zwycięzcą wyścigów Daytona 500 i Coca-Cola 600. Triumfował także w wyścigu Southern 500, do wielkiego szlema w NASCAR brakuje mu jedynie triumfu w Brickyard 400, niemniej jednak z pewnością wolałby zdobyć mistrzowski tytuł, kosztem wygranej na Indianapolis Motor Speedway.

Ponadto dzierży wiele rekordów (również tych teoretycznie niechlubnych), jak np. najwięcej wygranych na Pocono Raceway (7), ale także wspominane już wcześniej, najwięcej wygranych bez mistrzowskiego tytułu.

Dla Joe Gibbs Racing jeździł także Martin Truex Jr., również wspominany już w tym artykule. Gdy w 2019 roku Busch zostawał mistrzem, to Truex jechał swój debiutancki sezon w Joe Gibbs Racing. Z zespołem był związany do 2024 roku, do momentu zakończenia kariery.

Warto wspomnieć także o Carlu Edwardsie, co prawda w Joe Gibbs Racing spędził jedynie dwa sezony, ale mimo to udało mu się w tym czasie odnieść pięć zwycięstw, a wśród nich były triumfy w wyścigach Coca-Cola 600 i Southern 500. Wcześniej Edwards był związany z obecnym RFK Racing, niestety nigdy nie udało mu się zdobyć mistrzostwa, najbliżej dokonania tej sztuki był w 2013 roku, gdy zgromadził tyle punktów co Stewart, już w barwach swojego zespołu. Edwards przegrał, ponieważ miał tylko jedną wygraną w sezonie, a Stewart aż pięć.

W sezonach 2013-2017 z Joe Gibbs Racing związany był Matt Kenseth, w ich szeregach został wicemistrzem serii w 2013 roku. Zwyciężył także w wyścigu Southern 500. W przeciwieństwie do Edwardsa, Kenseth zdobył tytuł mistrzowski, w sezonie 2003, gdy jeździł dla dzisiejszego RFK Racing.

Obecnie w Joe Gibbs Racing jeżdżą wspomnieni wyżej Denny Hamlin i Ty Gibbs. Wnukowi Joe Gibbsa wciąż brakuje sukcesów, w przeciwieństwie do Hamlina, co prawda w zeszłym roku awansował do fazy play-off, ale nawet nie ma jednej wygranej w NASCAR Cup Series. Z początku młody Gibbs wyglądał obiecująco, ale obecnie zdaje się jeździć coraz gorzej, pomimo wygrania In-Season Challange.

Pozostali dwaj kierowcy jeżdżący dla Joe Gibbs Racing to Christopher Bell, od sezonu 2021 i Chase Briscoe, dla którego jest to debiutancki rok w JGR. Bell w szeregach Joe Gibbs Racing odniósł zwycięstwo w wyścigu Coca-Cola 600 w 2024 roku. Ponadto w każdym sezonie znajdował się w play-offach (w tym także w nim będzie) i dwa razy awansował do finału. Briscoe w tym roku także wystąpi w play-offach, co ciekawe wygrywał kwalifikacje do najważniejszych wyścigów w tym sezonie, czyli Daytona 500, Coca-Cola 600 i Brickyard 400, jednakże nie przekuł tego w wygraną. Triumf odniósł na Pocono Raceway.

Podsumowanie:

Joe Gibbs Racing to dziś jeden z najbardziej utytułowanych zespołów NASCAR, który zdobył pięć mistrzostw Cup Series i ponad 200 zwycięstw. W Xfinity Series również mają tytuły mistrzowskie i to aż cztery. Historia zespołu to doskonały przykład tego, jak pasja, profesjonalizm i umiejętność adaptacji potrafią przenieść sukces z jednej dyscypliny sportu na inną.

Warto jeszcze dodać, czemu Joe Gibbs w sezonach 2004-2007 (odszedł po 2007 roku, powołując się na powiązania rodzinne) powrócił do NFL. Powód jest dosyć prosty, tęsknił za trenowaniem. W tym okresie pieczę nad Joe Gibbs Racing sprawował jego syn, J.D., który niestety 11 stycznia 2019 roku poniósł śmierć. Już cztery lata wcześniej ogłoszono, że najstarszy syn Joe Gibbsa ma problemy związane z funkcjonowaniem mózgu, od tamtego momentu jego wkład w zespół wyścigowy był zdecydowanie mniejszy.